Janko Muzykant <j...@w...pl> writes:

> A ja napisałem, że ''są ostatnim problemem przy skali pozostałych
> kłopotów zapisu obrazu cyfrowych aparatów.''

No coż, ja tego tak nie widzę.

> Pokazałem najbardziej chyba kolorowe i co, strasznie było? :)

Było mało kolorowe, wszystko żółto - zielone.

> Nadal twierdzę, że problemy ze zubożoną przestrzenią barw są ostatnim
> problemem w amatorskim wideo, wręcz problemem akademickim. Wyprzedzają
> je przede wszystkim artefakty szybkich scen, niska tonalność,
> ograniczona dynamika, kiepska interpolacja do rozdzielczości filmowej
> i ogólnie, zaniżona rozdzielczość rzeczywista, związana z poprzednią
> właściwością.

Szczerze mówiac, nie zaobserwowałem. Osobiście nie zajmuję się
produkcjami kinowymi, ale mam kolegę, który właśnie w tym siedzi,
i ostatnio twierdził, że wiele (wszystkie?) serwerów wyświetlających
filmy w kinie normalnie może wyświetlać 1920x1080 (i mniej linii). Nie
wiem jak z FPS.

> Dodajmy jeszcze w większości wypadków stabilizację
> niezaprojektowaną do potrzeb filmowych, która w niektórych przypadkach
> sprawia, że ceny ''przeskakują'' od czasu do czasu

Czy w większości to nie wiem, ale faktycznie "schody" się zdarzają.
No i to kwestia algorytmu, to wymaga takiego, który nie rozumie, że
aparat się po prostu obraca, i że jeśli już na początku nie udało się
tego "skorygować", to trzeba odpuścić.
Inna sprawa, że takie zdjęcia robi się normalnie bez stabilizacji.

Często jest jeszcze problem "rolling shutter" - jak ktoś chce kręcić
filmy, to powinien wybrać odpowiedni sprzęt i tyle.

> i problemy z audio
> -
> brak wskaźnika wysterowania, konfigurowalnych limiterów czy czasem
> wręcz w ogóle możliwości kontroli poziomu audio.

Owszem. Do zastosowań filmowych używa się osobnych nagrywaczy, a to
w aparacie służy do synchronizacji. Wygodniej pod każdym względem.
(Zdaje się że są jakieś aparaty, które potrafią parę rzeczy z audio -
ale to chyba głównie różnica przy filmach domowych - zresztą kto by tam
coś wtedy ustawiał).

> Na koniec pozostawię af, który po prostu nie działa nigdzie w
> przypadku wideo w aparatach.

W (nowszych) Sonych akurat działa. W każdym razie dużo lepiej niż
w starszym sprzęcie video, gdzie MF był niezbędny, bo bez niego AF
z max kontrastu robił totalne głupoty.

> Aparat, raw, typowe kręcenie rawa w szopie w srgb. Przerobiony został
> przekonwertowany do yv12 4:2:0 i nic poza tym (poza tym, że zrzucony z
> powrotem do srgb i wystawiony w bezstratnym png).

A np. rozdzielczość 1920x1200?

> Nie robi się czegoś takiego wprost, a dość mocno obrabia taki obraz
> zanim zostanie bitmapą docelową. Na problemy z typowymi bolączkami
> zubożonych przestrzeni barw są różne metody maskowania.

Są różne kombinacje (włączając rękodzieło), które byłyby niepotrzebne,
gdyby można było to zrobić bez nich.
Owszem, 420 jest mniejszym problemem niż w czasach PAL (gdzie do
kompletu był jeszcze tylko wybór między 50i i ew. 25p) - ale jest.

> Poza tym, że jak widać - przestrzeń tu praktycznie nie ogranicza. Już
> kupę większych problemów (nieporównywalnie większych) dostarczy
> konwersja do cmyka.

Np. jakich?
--
Krzysztof Halasa