Jawi pisze:

>> To relacja z samodzielnych obserwacji, czy tylko domysły? Wydaje mi
>> się, że *inteligentny* projektant takiego zamka postąpi w ten sposób,
>> że gdy układ elektoniczny wykryje nadmierne rozładowanie baterii,
>> to póki jeszcze sił na to staje, odblokuje rygiel i nie dopuści do
>> zatrzaśnięcia drzwi na amen. Tym samym zmusi kogoś do wymiany baterii.
>> Wiem, o inteligentnych projektantów teraz trudno.
> tak właśnie jest, to wynik obserwacji.
> Już tak miałem, że nie mogłem otworzyć pokoju, pani w recepcji moją
> kartę przeprogramowała i dostałem pokój obok.

Ten wniosek obserwacyjny nie jest poprawny. Bo przecież nie wiemy, czy
to bateria zła była, czy też sam czytnik szwankował (niekoniecznie jego
hardware, może mu się rozum pomieszał).

> Ale kolega, który przyjechał tego dnia wieczorem dostał właśnie pokój
> który na moją kartę nie reagował.

Wymienili w tym czasie baterię? Czy zrobili coś innego?

> Ponad to chyba musi być jakieś połączenie z zamkiem zdalne skoro
> programuje kartę i ten zamek ją rozpoznaje.

Pierwszy raz z takim systemem hotelowym zetknąłem się kilkanaście lat
temu. Karty były magnetyczne, przeciągane, ale takie jednorazowe, na
grubszym papierku. Jak swoją zatrzasnąłem, to mi natychmiast dali nową
-- programując ją w jakimś diwajsie. A czy musi być zdalne połączenie
każdego zamka z recepcją? Nie, nie musi. I na pewno nie było, zwłaszcza
w tamtych czasach. Zamek może rozpoznawać tysiące różnych kodów.
I unieważniać wcześniej wykorzystywane, gdy użyje się nowego z danej
mu wcześniej puli.

> A jeśli tak, to informowanie o stanie baterii powinno być.

Wcześniej opisane (i wymyślone na poczekaniu) wciąż wydaje mi się
najrozsądniejsze. Przeciwdziała dwudziestemu stopniowi zasilania,
co jest ważne nie tylko z punktu widzenia napędu mechanizmu, ale
też fukcjonowania czytnika.

--
Jarek