On 2012-08-08, Marcepan <b...@t...maila> wrote:
> Łazik Pathfindera ważył 10 kilo a miał kolorową kamerę.

Nie. Miał czujnik mono (rejestrujący "odcienie szarości"). Wiesz czemu?
Głównie dlatego, że wszystkie czujniki są tak naprawdę mono...

Na Ziemi mamy luksusowe warunki, więc barwne zdjęcia uzyskuje się
w najprostszy możliwy sposób: umieszczając na matrycy "punkty" czułe
na wąskie zakresy fal (np RGB). Takie kamery (zapisujące kolory
jednocześnie - przy tej samej ekspozycji) nazywamy "kolorowymi".

W kosmosie warunki są... trochę gorsze. Odczuwa się też różne braki:
miejsca, prądu, czasu, mocy obliczeniowej itp.
Dlatego matryca ma punkty wrażliwe na promieniowanie w dość szerokim
zakresie.
Żeby uzyskać efekt koloru, kamerę wyposaża się w zestaw kilku
filtrów barwnych.

Zestaw ekspozycji (szarych, wykonanych przez różne filtry) jest wysyłany
na Ziemię. Następnie komputery NASA aplikują im postprocessing
wykraczający poza najśmielsze oczekiwania osób krytykujących
"photoshopowanie" modelek i HDRy. Takie zdjęcia trafiają do naukowców.
A potem przychodzi pani z PR i mówi "to ma być zielone, a to żółte"
i w gazetach ląduje coś takiego:
http://www.reviewstl.com/wp-content/uploads/2010/04/
Hubble-Space-Telescope-Star-Cluster-Large-Magellanic
-Cloud.jpg

pozdrawiam,
PK