On 11 Sty, 13:13, Michoo <m...@v...pl> wrote:
> Klepałem w liceum zaliczenia dla studentów. Swoją przyszłość widziałem
> jako dobry koder C++, zwłaszcza, że dzięki przygotowaniom do olimpiady
> informatycznej podstawy teoretyczne już jakieś miałem.
> Na studia poszedłem bo nikt nie zatrudni programisty C++ bez minimum inż
> i najlepiej 2 lat doświadczenia. (No i żeby sobie nie zamykać
> ewentualnej "drogi rozwoju".) Studia są nudne - fajne jest to, że na
> projekty, które robiłem miałem sporo czasu - mogłem zrobić projekt,
> przeanalizować i przerobić.
To też mi się bardzo znajome wydaje, tyle ze pewnie mnie to spotkało
gdy byłem starszy i nie w liceum ale w studium. Podobnie nikt nie
chciał mnie bez wyższego, zrobiłem wyższe, to znów czemu tylko inż.
Zrobiłem mgr to znów czemu nie ma kilku lat praktyki albo doktoratu i
powiedziałem mam to wszystko gdzieś :)

> Ostatnie +pół roku klepałem w javie i mam dość - nuda, zero wyzwań, zero
> myślenia - wyrobnictwo a nie twórczość. Wyleczyłem się z "chcę kodować".
> Myślę teraz gdzie by tu się zaczepić przy czymś co wymaga analizy,
> myślenia, algorytmów - Programowania. Jakim cudem wytrzymałeś
> kilkanaście lat?
Szczerze to trafił mi się przez te kilkanaście lat jeden bardzo
wymagający
projekt, wymagający zarówno znajomości algorytmów, myślenia i
wydajnego
kodowania i nawet kupili nam 50 komputerów do obliczeń...
Poza tym hobbystycznie, gdy z rzadka mam czas i nie mam roboty,
próbuję opracować nowe metody do automatycznego tuningu programów
szachowych - to chyba najbardziej trudne co w życiu zdarzyło mi się
robić.

Jak wytrzymałem tyle lat? Nie miałem wyjścia, choć rodziców mam
obrzydliwie
bogatych to nie dali mi nic, musiałem brać i robić co pod ręką żeby
przeżyć i
nie wracać do fizycznej roboty :)

Pozdrawiam