Anerys napisał:

>> A teraz potrafia zrobić tak, że tranzystorów miliony, a iskry na obudowie
>> krzywdy im nie robią.
>
> Pracowałem w sklepie. Pewnego razu, jako bonus do dwupaku Coli (a może nawet
> per butelka?) dodawano profilowane firmowo szklanki. Na sąsiedniej kasie,
> przy skanowaniu, z paczki odpięła się taka szklanka, fiknęła na kamienna
> posadzkę, zaczęła skakać jak piłeczka ping-pongowa, nie stało się jej nic,
> nawet okruszka. Mnie kilka dni temu ze znacznie mniejszej wysokości spadła
> na dywan, rozpieprzyła się prawie w drobny mak... Inaczej spadła. Tak więc,
> Jarku, nie zarzekaj się, że nic nie robią, gdyż nie znamy wszystkich układów
> (w sensie co gdzie i jak uderzy), wystarczy, że Zdzichu zdejmie sweter jak
> ja, skoczy iskierka i moduł szlag trafi. Bo Zdzichu zbliżył rękę z innej
> strony, niż iskry zwykle skaczą. (znasz sytuację, gdy spiorunowana sieć
> komputerowa skutkuje, że pada płyta główna, a osadzona w niej karta sieciowa
> nadal żyje i przełożona do sprawnej płyty działa, jak działała?)
> W radioklubie kiedyś, była burza w bliskiej okolicy. Co rusz po przewodach,
> kablach, latały iskry, aż skwierczało, po rękach, jak ktoś trzymał mikrofon,
> tak śmiesznie łaskotało. Dwóm urządzeniom i ich scalakom, nie stało się nic.
> Jedno z tych urządzeń, innym razem, wskutek zbyt dużego WFS, doznao ujarania
> końcówki... I to dość szybkiego. Patrz, wielotysięczne wolty nie zrobiły
> krzywdy, a parę watów w tranzystorach końcówki zrobiło z nich zupę...
> Tak bywa. Ja wiem, że są zabezpieczenia różne, by CMOSów nie przebijały
> napięcia, ale nie ma nic za darmo...

Za darmo nie, ale współczesne odbiorniki samochodowe z milionami
tranzystorów są tańsze od tego radia Tryper, czy jak mu tam było.
I przeważnie bardziej odporne na zdejmowanie swetrów, choć oczywiście
w odosobnionych przypadkach różnie może być (te tranzystory to w ogóle
kazali trzymać ze zwartymi końcówkami, lutować wyłączona lutownicą
i obchodzić się z nimi jak z jajkiem).

--
Jarek