W dniu 2012-10-04 17:45, Mariusz [mr.] pisze:

> (...) zabrałeś się do problemu od
> złej strony i próbujesz go konsekwentnie rozwiązać chałupniczymi
> metodami, które się nie sprawdzają (...)

To sprawa subiektywna jednak, każdy ma swój sposób. Według
mnie nie ma uniwersalnego rozwiązania problemu odbitek.
Próby z trzema labami dały mi dużo do myślenia. Skutkiem
tego jest kontakt z czwartym labem, z którego odbitki obejrzałem
u znajomego zawodowca. Nie zwracałem uwagi na ich urodę,
bo szło mi o coś innego, mianowicie o konsekwencję naświetlania,
czyli o powtarzalność rezultatów. Kontakt telefoniczny z labem
dał mi nadzieję, że i moje zdjęcia zostaną tak potraktowane.
Dlatego staram się trzymać ich wskazówek, oznaczać zdjęcia
tak, żebym potem nie miał wątpliwości co do parametrów wywoływania.

> W tym przypadku najlepiej byłoby zamówić odbitkę testową i
> oprofilować sobie lab - będzie aktualne, dopóki nie zmieni sposobu
> działania/chemii itp. (...).

To, co robię, to jest seria różnych wersji trzech odbitek testowych.
A przy okazji ustalę najlepsze parametry jednego zdjęcia, tego, na
którym mi najbardziej zależy, bo się może nadać do powieszenia
na ścianie.
>
> Prostszy sposób, który dla mnie okazał się wystarczający, to
> dokładnie zanalizować otrzymaną odbitkę testową. Mi np. wyszło,
> że lab/papier mocno przewala cienie - jest wyraźna granica (niestety,
> w każdej warstwie inna), przy której tonalność koloru się załamuje
> i spada prawie do czerni.

To już zrobiłem w przypadku trzech poprzednio sprawdzanych
labów. I chociaż jeden z nich podobał mi się bardziej od
dwóch pozostałych, okazał się niechętny do uzgodnień. No to
go zdyskwalifikowałem. I te dwa słabsze też.

Pozdrawiam,
Jan