On 2009-10-12, XX YY <f...@g...com> wrote:
> pewnie doszlibysmy do absurdu , ze np proszac przypadkowego
> przechodnia , zeby zrobil nam ( np zakochanej parze) zdjecia na tle
> eifla naszym aparatem , zeby miec pamiatke , musielibysmy miec jego
> zgode na publikacje , gdyz jest autorem zdjecia.

Jest to wniosek w wielu sytuacjach (choć nie w każdej) prawidłowy.

> Byc moze jest tak jak piszesz , ale nie sadze zeby to byla cala prawda
> na ten temat. z pewnoscia sprawa ma glebsze aspekty.
> Kolacze mi po glowie termin " zgody milczacej " czy jakos to sie nazwa
> tak podobnie.

Nie ma głębszych. Są pewne specyficzne sytuacje w stylu gdy sam autor
umieszcza zdjęcie na portalu oferującym "hosting" zdjęć. Wtedy można
bezpiecznie przyjąć (domniemanie), że udzielił licencji na
rozpowszechnianie tego zdjęcia. Jak się daje zdjęcie znajomym takiego
założenia przyjąć nie sposób bo doprowadziłoby to do oczywistych
absurdów, których zdaje się starasz się unikać :)

> 99% zdjec w naszej klasie jest robionych przez osoby trzecie ( chyba
> robiacy sobie zdjecia aparatem na statywie na samowyzwalaczu naleza do
> zdecydownej mniejszosci ) , oznaczloby to ze na kilkanasie milionow
> zdjec jakie w naszej klasie sa publikowane , nalezaloby miec zgode
> osob trzecich na ich publikacje - kilkakanascie milionow zgod.

Tak właśnie formalnie jest ale znakomita większość ludzi nie ma o tym
prawie pojęcia lub ma coś lepszego do roboty niż włóczyć się po sądach.

> nie sadzisz ze cos tutaj nie klapuje ? Prawo takie glupie jednak nie
> jest.

Nie jest głupie. Jest niedoskonałym kompromisem. Poza tym jak już
przyjdzie co do czego i jakiś pieniacz się trafi, to sam może paść
ofiarą swojego pieniactwa bo w grę wchodzą przeróżne koszty a sąd wcale
nie musi zasądzić ich zwrotu od strony pozwanej.

--
Marcin