Użytkownik "Atlantis" <m...@w...pl> napisał w wiadomości
news:4be6614c$0$2606$65785112@news.neostrada.pl...

> Ktoś pamięta jakieś ciekawe rozwiązania z własnego doświadczenia? ;)

Oczywiście :-)

Miałem kolegę w tym samym bloku, mieszkał w sąsiedniej klatce. Między
naszymi balkonami pojawiła się któregoś lata klasyczna "kolejka linowa" z
linką profesjonalnie przeciągnięta przez kólka pasowe z "Constructiona", a w
charakterze wózka jeździła pusta zawieszka od kostki zapachowej z WC,
karteczki z odręcznie napisanym "pujdziesz na dwur?" mieściły się idealnie.
Potem z tym kolegą się poprztykałem, znalazłem sobie innego kumpla, tym
razem z bloku naprzeciwko, niestety nie mieszkał vis-a-vis, a mocno z ukosa,
między naszymi oknami było o ile pamiętam jakieś 70m. Kolejka linowa też
działała, ale strrasznie dłuuuuuugo trwało przeciągnięcie tych 70m sznurka,
w dodatku trzeba było zorganizowac jakiś super szpagat, bo wszystko niesuper
się rwało (o ten szpagat potem kolega miał dziką awanturę, bo to wczesne
lata 80-te były, taki szewski szpagat to wtedy był chyba jeszcze cenniejszy
niż papier toaletowy).
I wtedy jakoś pojawiła się genialna myśl: kumpel miał taki zabawkowy
przewodowy telefon - dwa aparaty telefoniczne, MB, połączone trójprzewodową
linią. Wymyśliły mądre głowy, że oryginalny przewód się rozetnie, jedną żyłe
z obu stron podłączy do kaloryferów (bloki miały wspólna kotłownię), a dwie
pozostałe połaczy podwieszoną między blokami linią przewodową. jako linka
nośna miała posłużyć wyszperana w wędkarskich szparagałach mojego Taty
bardzo gruba żyłka (z dobre pół milimetra miała, nie wiem, co to było - na
rekiny?), natomiast sam przewód... wygarnięte skąd się tylko dało stare
przewody zasilające od lampek, przewody antenowe, no co tylko się znalazło,
w odcinkach rzadko kiedy dłuższych niż 2-3 metry, łączonych na skręta i
izolowanych przylepcem lekarskim.
I niestety, okazało się, że linia rozwieszona między blokami (pierwsze
piętro - trzecie piętro, a więc dość wysoko) jest dla tej żyłki na dłuższą
metę za ciężka, żyłka się przez noc wyciągnęła na tyle, że całość zaczęła
wisieć tuż nad ziemią i... wiadomo, długo nie wisiała.

Potem... potem były własnej konstrukcji nadajniczki UKF na dwóch
tranzystorach, które miały dwie cechy szczególne: częstotliwość nadawania
pływała jak szalona i zalezała od wszystkiego, a samą częstotliwość było
trudno ocenić, bo zwykle odbiór był mozliwy w kilku różnych miejscach skali
radia.

A jeszcze bardziej potem była pierwsza fala radyjek CB w Polsce. Najpierw
przerabiane "Echa" z dołączanymi kwarcami na różne kanały i przełącznikiem
do zmiany tychże (i szczyt marzeń każdego posiadacza Echa - zdobycie kwarców
na #28), co obrotniejsi załatwiali sobie radiotelefony montowane na dźwigach
budowlanych, bo te miały już rasową "gruchę", sam mam gdzieś w piwnicy
pamiątkę z tamtych czasów: radiotelefon kolejowy, w stanie dziewiczym i bez
żadnych przeróbek.
A potem kupiłem "Herberta".
A jeszcze bardziej potem - odkrylim z kolegami możliwości dawane przez
telekomunikację polską i jej automaty wrzutowe - tyle powiem, że
coponiektórzy nosili wtedy w portfelu pilniczek do paznokci, a potem -
wymontowaną z zapalniczki zapalarkę piezo ;-) A było też parę automatów
przerobionych "na stałe", z ciekawszych mogę wspomnieć jeden, który miał w
linię zasilającą wstawiony opornik "zaliczający" uruchamiany kontaktronem i
całe to było zagipsowane w ścianie, po prostu trzeba było wiedzieć, gdzie
magnes przyłożyć. Ewentualnie cała linia telefoniczna wyciągnięta z puszki i
zakończona w piwnicy dwoma "gwózdkami".

A potem przyszły komórki...

J.