W dniu 2017-03-18 o 23:40, Jarosław Sokołowski pisze:
> Pan Adam napisał:
>
>> W projektorach dźwiękowych (różne 16mm typu Elew czy 35mm Prexer AP-XX)
>> stosowało się najpierw przetworniki lampowe, później najczęściej fotodiody.
>>
>> A jak nie było fotodiody, to czapeczkę się zdejmowało jakiemuś
>> tranzystorkowi - nie pamiętam, jakiemu. Ale efekt był mizerny w
>> porównaniu z fotodiodą.
>
> Dzisiaj niektórzy używają LED w charakterze odbiornika.
>

Tego nie próbowałem. Ale też od kilkunastu lat nie bawię się
elektroniką, robię raczej tylko dorywcze naprawy.

>> Co ciekawe, po przejściu na dźwięk cyfrowy w zasadzie niewiele się
>> zmieniało - źródłem światła był laser a nie żarówka.
>
> Zmieniło się po stronie nadawczej (zapisującej). Teraz mamy diody laserowe,
> które łatwo dają się sterować przebiegami zmiennymi. Z żarówka się tak
> nie dało, więc stosowano modulatory światła. Albo mechaniczne, czyli taka
> przesłona ruszająca się jak membrana w głośniku, albo komórki Kerra.
>

Po stronie nadawczej to wiadomo - na taśmie 35mm nie ma już modulowanego
paska o różnej szerokości, lecz niejako "kod paskowy". Ale już w kinie
nie pracowałem, jak były wymieniane "główki" dźwiękowe w projektorach.

> Kiedyś mogło się wydawać, że ostatnia pozostałością techniki lampowej będą
> kineskopy. Te już wymarły, więc można by sądzić, że jest po ptokach. Ale
> wciąż produkowane są fotopowielacze. Hamamatsu, wcześniej wspomniane, na
> przykład robi. Fotopowielacz z palcem w dupie osiąga czułość jednego fotonu.
>

O qr...
Już sobie wyobraziłem ułożyć z nich matrycę i zrobić super-czułą kamerę.
A przy okazji super-dużą :(

Ale jak "wygenerować" tylko jeden foton? ;)


--
Pozdrawiam.

Adam