On 2010-06-04, Dariusz Zygmunt <d...@c...homelinux.net> wrote:
> W piątek, 4 czerwca 2010 02:04, Marcin Debowski wyraził następujacą opinię:
> Próbować i błądzić możesz przy fotografii martwych natur w studiu, cała
> reszta fotografii to jest ten _jeden_ strzał który albo wyjdzie albo nie.

[1]

> Ale chodzi o to żeby ostre i nieostre było tam gdzie ja chcę, a nie tam
> gdzie "samo wyszło".

Ależ ja również.

>> Już chyba
>> praktyczniejszy byłby jakiś A/DOF-braketing...
>
> DOF braketing? Trochę trudne do zrealizowania ponieważ zmieniać musisz dwa
> punkty, punkt bliższy od którego GO się "zaczyna" i dalszy, na którym GO się
> kończy ale je zmienić musisz operować punktem ostrzenia i przesłoną przy
> czym zmiany tych parametrów wpływają na obydwa punkty na raz zmieniając je w
> różnym stopniu.

No ale jest to policzalne, prawda? Akurat tu teoria a przynajmniej pewne
półempiryczne algorytmy byłyby niezbędne.

> Weźmy taki przykład - masz pojedynczy obiekt który ma być ostry, określony
> obiektyw {lub ogniskową która właściwie komponuje kadr}, chcesz mieć
> maksymalnie rozmyte tło, z jakichś powodów musisz mieć przymkniętą
> przysłonę, jak będziesz ostrzył?
> Jeśli ustawisz ostrość na obiekt może się okazać, że przy przesłonie którą
> musisz użyć dostaniesz odległością hiperfokalną - tło się nie rozmyje i
> koncepcja zdjęcia legnie w gruzach ;-)
> Rozwiązanie jest proste jeśli się wie czym jest GO - ostrzysz bliżej, tak
> aby _koniec_ GO wypadł nieco za obiektem, ale aby to zrobić musisz wiedzieć
> gdzie GO się zaczyna i gdzie kończy przy określonej przesłonie oraz
> odległości ostrzenia a to nie jest wiedza intuicyjna.

Ja przepraszam, ja zdecydowanie nie jestem jakiś alien, a MZ jest to do
bólu intuicyjne. To się w końcu nawet nazywa GŁĘBIA ostrości. Co jest
nieznane (a nie ma z intuicją wiele wspólnego) to konkretne, precyzyjne
wartości - to jest zwykle wiedza wynikająca z doświadczenia bo nadal nie
wyobrażam sobie jakieś bardziej skomplikowane analizy w czasie
komponowania kadru - tu odnośnik do wcześniejszego fargmentu [1]:
Właśnie w sytuacjach statycznych lub zbliżonych można myśleć o takich
analizach, a nie gdy jest jedynie szansa na to jedno ujęcie. Fajnie jak
ma się na to czas i można zaplanować ale w typowych sytuacjach? Serio
myślisz w takich chwilach w kategoriach krążków wracając do
wcześniejszego lajtmotiwu, czy tez tak jak to wyżej napisałeś :)? Robię
przede wszystkim zdjęcia reportażowe i nie przypominam sobie zbyt wielu
sytuacji, w których miałbym chociazby ten komfort aby bawić się w to co
opisałeś wyżej - przesuwanie pola GO. Zwykle silnie ogranicza mnie
dynamika sceny i niestety sprzęt. Jak mogę w jakimś zakresie minipulować
sceną to o wiele większa szansa na niepopełnienie błędu jest przy
ostrzeniu na obiekt przy zmianie mojej odległości od obiektu niż na
manewrowanie samym polem ostrości.

--
Marcin