Pan Krzysztof Halasa napisał:

> Rezonans na pewno gdzieś musiał być, może modemy (używające
> wyrafinowanego kodowania, nie mam na myśli tych wczesnych)
> to wykrywały i np. unikały takich nośnych.

No nie, wprawdzie niewiele już z tego wszystkiego pamiętam, ale
aż tak wyrafinowanych rzeczy w protokołach modemowych nie ma.
Ale w transmisji DSL zastosowano genialną w moim przekonaniu
sztuczkę, która służy robieniu w rurę tow. Kotieknikowa i Mr.
Shannona. Nie korzysta się tam z jednego ciągłego zakresu
częstotliwości o szerokości 2N by przesłać strumień N bitów.
Wydzielane są fragmenty pasma transmisyjnego lini telefonicznej,
każde o szerokość mniej więcej takiej, jak w oldskulowym modemie.
I na nich, całkiem osobno, transmituje się strumienie danych.
Jeśli na którymś takich kanałów wystąpi tłumienie -- to pies
z nim tańcował. Ważne te, na których transmisja gra i bucy.
Rozdziela się więc pakiety danych na wejściu, wpuszcza w sprawnie
przewodzące kanały, potem scala na wyjąciu -- i już many linię
DSL o najwyższej przepustowości, jaką da się uzyskać. Ile tego
jest -- to zależy od fizycznego stanu drutów. Ale przeważnie jest
tyle, że się aż tak, to się wspomnianym panom nie śniło.

--
Jarek