ACMM-033 napisało:

>> Może było, jednak przeważnie był jeden przełącznik przełączający między
>> obwodem dzwonka z kondensatorem (słuchawka odłożona) i całą resztą do
>> gadania (podniesiona słuchawka). Przewody z takiego aparatu wychodziły
>> trzy -- jeden wspólny od przełącznika i po jednym od wspomnianych obwodów.
>> Na ogół były one po prostu zwarte zworą we wtyczce..
>
> Zgadza się - pamietam te zworę, taka smieszna była. Pamiętam jednakże, że
> w niektórych aparatach we wtyczce były fiksowane 4 przewody. Coś mi pamięć
> podpowiada, że zwora miała znaczenie dla obwodu dzwonka.

Zwora w kształcie litery Z (albo S, jak kto patrzy z drugiej strony).
Bez niej aparat nie dzwonił. Albo tylko dzwonił, lecz gadać się z niego
nie dało. Z powodów wyjaśnionych wyżej. Z czwartym przewodem się nie
spotkałem.

>> W myśl zaleceń, dwa lub więcej aparatów na jednej linni łączyć należało
>> w tak zgadkowy sposób, że sam Euler by uznał, że topologia mostów
>> w Królewcu jest rzeczą mało ciekawą.
>
> Ale działało?
> Działało :)

Nie wiem. Ja to traktowałem jako sztuke konceptualną. Taki schemat był
w instrukcji obsługi aparatu.

> Jak w dowcipie - młody lekarz w rozmowie z profesorem, taki zasmucony,
> profesor pyta:
> - Czym się pan tak martwi, przecież pierwszy pana pacjent wyzdrowiał
> i ma się świetnie!
> - Tak, panie profesorze, ale ja zupełnie nie wiem, co mu pomogło...

Brygada robotników przenosi szynę tramwajową. Rozstawiają się co metr,
każdy bierze ją specjalnymi szczypcami, "hej, hop" -- przesuwają szynę
pół metra dalej. I są już niecałe pięćdziesiąt metrów od miejsca, gdzie
w przyszłości ma jeździć tramwaj. Kierownik budowy nie może na to patrzeć
-- "panowie, to nie tak", bierze czynę na ramię, niesie i ciska ją na
wyznaczone miejsce. I zadowoliny mówi: "tak trzeba". Pracownicy na to:
"Panie kierowniku, na siłę, to nie sztuka, ale żeby tak sposobem".

Więc ja u siebie na siłę połączyłem jak popadło, dużo prościej niż na
schemacie. Też działało.

--
Jarek