Papkin napisał:

>> Bardzo dobry sposób, pochwalam. Można jeszcze sprzedawać jako
>> "przedmiot kolekcjonerski". Ja na przykład kolekcjonuję sobie
>> stuwatowe żarówki w szafce. Jak mi się która pod sufitem dopali,
>> to wkręcam którąś z mojej kolekcji. Ciekawe, czy się do tego
>> ktoś przyczepi.
>
> O! Jestes bardzo na czasie a glowa pracuje.

No cóż, jest to zatrważające, że jak ktoś bierze się do sprzedawania
jakiegoś mózgojeba jako "przedmiot kolekcjonerski", to znaczna część
społeczeństwa nie widzi w tym niczego nadzwyczajnego. Gdyby statystyki
opierać wyłącznie o wypowiedzi internetowe, to nawet nie tyle "znaczna
część", co przytłaczająca większość (zresztą sądzę, że nie całkiem
bezinteresownie). A jak ktoś coś z tym robi, to jest wielka awantura.

Natomiast za neutralizację durnych przepisów żarówkowych mało kto się
zabiera. Już dawno powinny być w sklepach żarówki o mocach 100W, 98W,
102W itd. przeznaczone do kolekcjonowania. Czuję się gorzej traktowany
od byle ćpuna. Chyba nie zasłużyłem na to.

> Nie ma jak mundre przepisy, cos jak z listami do 50g i ominieciem tego
> syfiastego prawa przy pomocy blaszki - tony dodatkowego zelastwa wozone
> po kraju (ile ropy idzie na to...) i tony roznoszone przez biednych
> ludzi... aha ile % blaszek trafia na zlom? Strzelam ze <5%, czyli tracimy
> jeszcze enerie i czas na wydlubanie z matki natury rud, przerob i przetop,
> walcowanie +ciecie na docelowe blaszki. Sam zebralem juz z 3kg blaszek
> inposta, wystawie przed plot i zlomiarze wezma. Inni wala to do kubla
> i tyle.

No ale z drugiej strony może mniej mamy przez to demonstrujących
bezrobotnych walcowników? Najbardziej porypane we współczesnych
stosunkach społeczno-gospodarczych jest to, że lud (za pośrednictwem
swoich najwybitniejszych przedstawicieli) potrafi cieszyć się, że
w wyniku wprowadzenia nowych rozwiązań przybędzie ileś miejsc pracy.
Noż w mordę, to tak jak ja bym się (indywidualnie) cieszył, że
w wyniku wprowadzenia genialnego wynalazku jakim jest dziurawe
wiadro, mam więcej pracy, bo muszę co i rusz ścierać podłogę.
Pracujemy za dużo, nikt nie umie tego głośno powiedzieć, a stąd
wiele współczesnych problemów, nieznanych wcześniej ludzkości.

Jarek

--
Czy pamiętasz jak ze mnę tańczyłaś walca,
Panno, Madonno, legendo tych lat?
Czy pamiętasz jak ruszył świat do tańca,
Świat, co w ramiona mi wpadł!