On 2/8/10 1:24 PM, adam wrote:
> Użytkownik "Janko Muzykant" napisał
>> Gramofony sprzedają się tylko dlatego, że się fajnie kręcą - szczerze
>> to mi się nawet podoba. Szpule zresztą też, a dyktafonu na kasetę
>> wciąż używam, bo się go włącza w 1/100 sekundy w przeciwieństwie do
>> większości tych z pamięcią flash.
>> Oczywiście ludzie dorabiają do tego teorie, że trzaski, szumu i brum
>> plus zjechana dynamika jest lepsza od braku tych śmieci w dźwięku.
>
> Nie do końca.
> Są takie płyty, które mimo wydania w 198-którymś-tam-roku na CD nadal
> grają gorzej niż wersja LP. Mimo kolejnych "remasteringowanych" edycji
> CD jakość się pogarsza.
> Mam na to twardy dowód w postaci A script for a Jester`s tear Marillion
> z 1983 roku. Mam LP i pierwsze wydanie CD (nie wiem z którego roku,
> kupiłęm gdzieś w 1989). LP da się słuchać z dużą przyjemnością, CD
> ledwie, z dużą przykrością.
> I nie ma tu nic z dorabiania jakiejkolwiek ideologii. Po prostu suche
> fakty.

Potwierdzam. Pierwsza edycja to kij w szprychy zwolenników CD - nie daje
się słuchać.
Nawiasem mówiąc - to jeden z bardzo niewielu przypadków płyty, której
zremasterowana wersja brzmi lepiej, niż pierwsze wydanie. W 9
przypadkach na 10 jest odwrotnie i dźwięk przypomina reklamę Vizira na
TVN-ie.
A absolutne mistrzostwo świata w robieniu z klientów idiotów osiągnięto
przy ostatniej płycie Metallici - i nie tłumaczą tego ograniczenia
sprzętowe w studio. Wersja CD wracała masowo do sklepów, bo nawet głusi
i nieobiektywni wyznawcy nie dali rady tego słuchać (mam na myśli
jakość, nie wrażenia artystyczne). Za to wersja winylowa jest zrobiona
wzorcowo, to co poszło do Guitar Hero też. I nie trzeszczy, nie szumi,
nie brumi, ma lepszą dynamikę niż jej pozbawiona śmieci cyfrowa wersja.

J