> >> Na temat to bedzie definicja: co to jest plagiat w fotografii.
> >Ale ta definicja to absurd, poniewaz w swiecie sztuki, w tym
> >fotografii, zachodzi zjawisko aktu (zaistnienia). Jeśli mamy do
> >czynienia z aktem tworczym, to wszystko co powstaje na jego podstawie
> >i jednoczesnie ma znamiona plagiatu jest juz odtworcze i jako takie
> >pozostaje bez znaczenia. Jedyna rzecz tworcza w akcie odtworczym moze
> >dotyczyc skali, tzn. donioslosci dziela, za ktore plagiator się
> >zabiera. A jako ze donoslosc dziela wynika wprost ze skali talentu
> >tworcy, to plagiat jego tworczosci staje sie nia takze. Poniewaz aby
> >nawiazac do talentu potrzebny jest talent. Stad wlasnie mamy historie
> >sztuki a sila "plagiatu" jest skala pierwowzoru.
>
> Musze przyznac ze cie nie rozumiem, ale ja technokrata jestem.

Ja czasem nie rozumiem sam siebie.


> Chciales napisac ze w fotografi nie ma plagiatow, czy ze jak
> najbardziej byly, sa i beda, ale powinny być dopuszczalne ?


Pisalem, ze plagiat jest pojeciem martwym, bo jesli mozna cos
splagiatowac, to znaczy, ze jest na tyle slabe. Dziela, ktore poddaja
sie procesowi plagiatowania oparte sa o tzw. "pomysl". A w swiecie
sztuki bezposrednie przelozenie "pomyslu" na "papier" skutkuje
dzielami jednowymiarowymi, plytkimi. Myslisz sobie "owine mlodych w
koldre i dam im poduszke pod glowe" i realizujesz to wprost.
Rzeczy znaczace (nie piszę "znane") sa nieprzekladalne wprost. Można
je tylko skopiowac.

Autor zdjecia z koldra zrealizowal pomysl. On chce miec na to patent?
Plagiat powinien byc calkowicie dozwolony, poniewaz daje do
zrozumienia pierwotnemu tworcy jak bezsensowną i prostacką rzecza jest
jego dzielo. Gdyby mnie ktos splagiatowal to najpierw stanolbym przed
lustrem.



> >Konkretna sytuacja, o ktorej tu rozmawiamy, jest po prostu
> >idiotyczna.
>
> Jesli przelozysz np na muzyke, to wcale nie taka idiotyczna, czy wiec
> fotografie nalezy traktowac zupelnie inaczej ?

W muzyce jest to samo. Ktos podal tu dobry przykład z plagiatowaniem
Bacha.


> >Bo to jest problem, z którym każdy musi zmierzyc sie sam. Nie ma
> >jednoznaczych odpowiedzi w swiecie sztuki. Nie ma samowoli a na
> >drugim
> >biegunie kanonu.
>
> Czyli wracamy do "jak ja powiem ze cos jest sztuka, to to jest sztuka,
> jak pan powie ze cos jest sztuka, to to jest kicz" ?

Nie no, ja twierdze wlasnie, ze nie ma okreslonych zasad. A ty
wprowadziles tym zdaniem zasade.
Możesz sobie mowic i ja tez mogę. Ale czy z tego mowienia cos wynika?
Czy nasza sztuka staje się sztuka a kicz kiczem? Nie, ponieważ to nie
jest prostolinijny proces. Niewiadomo jak coś staje się sztuka w
naszych oczach.

marek