Gil pisze:
>> Otóż wyjaśniam - jestem w lesie 2x2 kilometry, idę między drzewami, nie
>> widzę nic. Dzięki gpsowi mogę wybrać kierunek, w którym dojdę do pola,
>> co to właśnie za dwa kilometry mam ochotę ujrzeć. I nie mów mi, że mogę
>> tak z kompasem, bo w środku lasu można znaleźć się wąwóz, który trzeba
>> będzie obejść kilkaset metrów (co dokładnie dziś miało miejsce).
>> Dawniej robiłem dokładnie to samo tylko na oko i nie raz wracałem po nocach.
>
> No i załujesz, że po nocach wracałeś?
> Czyli po prostu teraz chcesz wyeliminować ryzyko, niespodzianki i przygodę.
> Twój wybór. Każdy sie starzeje i robi się wygodny. To jest największy
> stereotyp GPS a nie te którymi mnie obrzucałeś.

15 godzin w przemoczonym ubraniu przy -20 stopniach to nie jest przygoda
tylko debilizm. Zresztą i przy -5.
Za czasów map papierowych nie chodziłem po prostu w taką pogodę. Teraz
najbardziej lubię chodzić w zimie, we mgle i gdy leje, bo można robić
najfajniejsze zdjęcia, których nikt nie robi i przede wszystkim można
mieć samotność syberyjskiej tajgi 50 km od Krakowa.

A w ogóle Twoje argumenty są zupełnie nie trafione, bo ja akurat nie mam
nic przeciwko tym wszystkim wynalazkom i z politowaniem patrzę na
''tylko żelatyna'', '' tylko papier'' i ''żadnych komórek''. Jestem
wygodny, bo szkoda życia na głupie zasady.

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: www.smialek.prv.pl
/przyczyną większości katastrof jest panika/