sundayman wrote:

> Tak, ale MCU jest ze swojej natury bardziej podatne na awarie, chociażby
> z uwagi na sekwencyjny sposób działania.

Masz na to jakieś konkretne dane, czy jedynie po prostu głęboko w to
wierzysz?

> W FPGA nie ma zmiennych, które mogą się "przestawić", nie programu,
> który może się posypać.

Masz za to olbrzymi zbiór funkcji logicznych, który po trafieniu
choćby cząstką promieniowania kosmicznego może się stać zupełnie
innym zbiorem oraz konfigurowalny routing, który w wyniku tych samych
zjawisk nagle może zacząć routować sygnały gdzie indziej, niż to
sobie założyłeś. FPGA to jest jeden wielki statyczny RAM, pooglądaj
sobie zdjecia struktur. Zajmuje całą płytke krzemową. Wystarczy
przerzucić jeden jedyny bicik w tym RAMie i masz problem. Nie
wspominając o tym, że FPGA ze względu na swoją złożoność i wymagane
parametry
wykonuje się na znacznie nowszych liniach, w tym 22 nm. No to teraz
sobie sam odpowiedz, o ile łatwiej tą samą kaskadą ładunków zmienić
stan kwadracika o boku 22nm w stosunku do kwadracika o boku 180nm,
nie wspominając o tym, że tych pierwszych jest też nieporównywalnie
więcej, bo w procesorze przerzutników jest mniej.

> Teoria jest dobra, tylko mało praktyczna.

To nie jest teoria, tylko czasami wręcz wymaganie prawne przy atestacji
urządzeń, w tym do terapii radiacyjnej: mechaniczne blokady kluczowych
podsystemów. Nie masz przysłowiowego klocka z ołowiu, nie będzie
pieczątki z Reichsadlerem, nie wejdziesz na rynek. Konkretne zgony za
tym stoją:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Therac-25

> Są sytuacje, w których nie można dać klocka z ołowiu.

Są też sytuacje, że nie można nie dać. Nie wiem, jaką Ty masz,
ale piszesz coś o ryzyku sprowadzaniu zagrożenia zdrowia i życia,
więc się zastanów dwa razy, zanim kogoś owdowisz.

> Spróbuj się trzymać założeń.
> A one są takie - układ elektroniczny, o jak najmniejszej podatności na
> zakłócenie działania z powodu EM.

Trzymam się ich dokładnie: wzmacniacz magnetyczny zbudowany z dwóch
odpowiednio dobranych do silnika gotowych transformatorów sieciowych
zaliczam do układów elektronicznych i to rozwiązujących pewne kluczowe
problemy ze sterowaniem silnikiem. Nie musisz tego rozwiązania lubić,
w końcu to Ty jesteś konstruktorem, a nie ja, co nie zmienia faktu,
że w mojej ocenie jest najpewniejsze. Pokochaj, znienawidź -- Twoja sprawa.

> Teraz - czy jest twoim zdaniem różnica w działaniu MCU, w którym jeden
> bit w jakimś rejestrze zostaje przestawiony (bez uszkadzania go nawet) -
> a taką samą sytuacją dla CPLD ?

W CPLD też są przerzutniki, i to cała masa. Dodatkowo, oba urządzenia
są oparte o pamięć flash, która jest niepewna i stosunkowo nietrwała.

> Twoim zdaniem są to sytuacje o takim samym prawdopodobieństwie "awarii" ?

Moje zdanie, czyli de facto wiara, jest tu zupełnie nieistotne.
Znaczenie mają wyłącznie wyniki rzetelnych pomiarów, uwzględniające
statystykę. Ja nimi nie dysponuję. Ty, przypuszczam, też nie.
Robi się więc z tego jałowa dyskusja o uprzedzeniach.

Gdybym miał zgadywać, to najmniej pewne bądą FPGA, potem wielobitowe
MCU, a na końcu 8-bitowe MCU i CPLD, bez jasnego faworyta. Stosunkowo
pewne będą sprzętowe układy półprzewodnikowe, a najpewniejsza logika
magnetyczna, bo trudno popsuć kawałek drutu.

Pozdrawiam, Piotr