Krzysztof Chajęcki pisze:

> Ergo w tym przypadku spełnia się powiedzenie stalinowskiego
> prokuratora... Dajcie mi człowieka (tu, pracodawcę), a znajdę na niego
> paragraf...
>

Zawsze tak jest, jak racjonalizator-teoretyk bierze się za "racjonalizację".

Przykład - w zeszłym roku zupełnie się przebranżowiłem (z tłumaczeń dla
odmiany poszedłem sobie... na sprzedawcę na halę w markecie budowlanym
;) ) Kasa marna, ale wielkich potrzeb nie mam, poza tym potrzebowałem
odmiany - no i jaka kondycha ;) Po powrocie do korzeni, czyli
programowania i administracji, zauważalnie przytyłem :(

Tak w połowie przylazł nowy dyrektor-racjonalizator. Miał obsesję na
punkcie czystych (w sensie: pustych) alejek. Mogło się walić, palić, ale
alejki miały być puste.

W rezultacie klienci dłużej czekali na obsługę, a ponieważ ciągle brak
było miejsca na składowanie przygotowanych dla klientów i czekających na
odbiór lub transport zamówień, były one desperacko chowane "po kątach".

I jak za starych porządków nie było z tym problemu, bo gotowe zamówienia
czekały sobie w kolejce w szerszych alejkach, to za tego nowego ciągle
zdarzała się sytuacja, że klient przychodził po towar przy innej
obsadzie i nikt nie wiedział, gdzie to jego zamówienie zostało upchnięte.

Na szczęście Prosiaczek (bo był taki różowiutki ;) ) poszedł sobie precz
i przynajmniej ta sytuacja wróciła do normy.

Zresztą generalnie te korporacyjne racjonalizacje to jeden wielki
kretynizm - ile historii mógłbym opowiedzieć... Czysty ubaw :) Ale to
nie na tę grupę.