Użytkownik "XX YY" napisał w wiadomości
>masz sygnal czyli swiatlo padajace na matryce liczby przykladowe
>niech to bedzie o natezeniu 300 lux
>niech to swiatlo spowoduje na cmosie przeplyw pradu o natezeniu 0,1 A
>i napieciu 3 V.
>oprocze tego niech bedzie jalis prad ciemny , czyi szum termiczny o
>napieciu 0,1v i natezeniu 0,1 A
>stosunek sygnalu doi szumui bedzie S/N = 3/0,1=30
>mozesz teraz naswietlac czyli zbierac sygnal z matrycy .
>zbierzesz ebnergue = moc*czas czyli I*U*t
>powiedzmy naswietlamy 1 sekunde
>energia sygnalu:
>0,1*3*1 = 0,3 J
>energia szumu :
>0,1*0,1*1=0,01J
>ES/EN= 0,3/0,01= 30
>TO Samo.

Ale widzisz - szum szumi. Raz jest mocniejszy, raz slabszy.
Im dluzej naswietlamy, tym sie bardziej usrednia. A sygnal nie
A dokladniej to tak jak kolega wczesniej pisal - szm sumuje sie
pierwiastkowo.

>a teraz jezeli ktos twierdzi ze moze slabszy sygnal skompensowac
>dluzszym czasem ( i szumy nie wzrosna) to niech wysle ten pomysl
>mailem do NASA i im powie, ze niepotrzebnie buduja tak olbrzymie
> >teleskopy o srednicy paru metrow , po to zeby przejac silniejstzy
>sygnal na matrycy. ( od srednicy teleskopu zalezy jasnosc)

Nie tylko jasnosc - takze rozdzielczosc.
I to jest to, czego czesto obserwatorom brakuje.

Patrzysz golym okiem - punkt. Patrzysz przez duzy teleskop -
galaktyka.

J.