W dniu 2016-10-09 o 00:37, J.F. pisze:
> No ale wspomniales o soli i bardzo dobrze ... bo co proponujesz z
> tym zrobic ?


Ha! O kształt państw, czy też konstrukcje różnorakich praw, eksperci w
tym kształceni spierają się już baaardzo długo, i nie mogą uzgodnić
poglądów, proponując rozwiązania często idące w całkiem przeciwnych
kierunkach. A Ty chcesz, abym tu, tak off-topicznie dokonał sztuki
wyłożenia pewnych sposobów prawnych? Wysoko mi poprzeczkę zawieszasz. Bo
nawet tak "po łebkach" to by trzeba kilkanaście stron maszynopisu
machnąć. Spróbuję krócej:

Zacząć trzeba od pieca, czyli fundamentów rozumienia prawa: jest
stosowane podejście *prewencyjne*, oraz całkiem mu przeciwne,
represyjne. W tym pierwszym jego zwolennicy zachwalają, że ono ma niby
zabezpieczać *zanim* dokonane będzie przestępstwo. A to dzięki systemowi
koncesji, różnych norm, ograniczeń zwanych dla niepoznaki standardami.
Ma to "chronić zawczasu" potencjalnie poszkodowanych, gdzie szkodnikiem
jest jakiś "nieuczciwy sprzedawca". Konsekwencją przyjęcia takiej
*doktryny prawnej* jest coraz to rosnąca ilość zakazów, nakazów,
mających wybiegać przed jakieś antycypowane możliwości czynienia szkód.
Jednak konsekwencje tego mnożenia przepisów są nieodmiennie żałosne:
maleje znaczenie zwykłej kupieckiej dbałości o wizerunek marki,
natomiast nieodmiennie rośnie zakres władzy rządu, czyli "republiki
kolesiów". Działa ona na rzecz tych, co siedzą w układzie, z lekka się
tylko maskując rzekomym dobrem społecznym.

Całkiem innym podejściem jest to drugie, nazywane "prawem represyjnym".
Przymiotnik jakoś źle się kojarzy, z nadmierną srogością, i zakresem
oddziaływania, ale w rzeczywistości taki system okazał się bardziej
spójny, elastyczny, i mniej podatny na patologie władzy. Wychodzi się w
nim z założenia, że rząd nie powinien wyprzedzająco tępić *przyszłych*,
możliwych do popełnienia przestępstw, lecz że pod względem określania
tego, co przestępstwem jest, a co nie, wiodącą będzie zasada, iż są,
prócz praw kodeksowych, jeszcze prawa niepisane, i również ich
naruszenie - może skutkować czyjąś szkodą. Dalej: nie ma przestępstwa
bez ofiary. I jeszcze parę innych (nnno, dość sporo).

W prawie prewencyjnym przepisów jest taka mnogość i zawiłość, że gubią
się nawet fachowcy, zaś w ujęci represyjnym konstrukcje są prostsze,
natomiast wzrasta "szybkość przetwarzania", bo sądy mają jednak mniej do
roboty. Wyroki zaś mają mieć na celu przede wszystkim powetowanie szkody
*ofierze*, a nie przysporzenie dochodów państwu.

Prawo prewencyjne rozmywa odpowiedzialność, i wyroki b. często są
nieadekwatne do wyrządzonych szkód. W tym przekręcie z solą przemysłową
byłoby to przełożone na "małą szkodliwość społeczną", natomiast w tej
drugiej doktrynie sprzedawca mógłby dostać wyrok zasądzający np
poniesienie niebagatelnych kosztów leczenia kogoś, kto się tą solą zatruł.

Hm, napisałem, acz widzę, że daleko jeszcze do trafienia w sedno. Trzeba
by jednak eksperta!