Pan J.F. napisał:

>> Ogólna wadą takich ogniw jest to, że jak się je raz aktywuje, to trzeba
>> z nich stale czerpać prąd, bo jak nie, i tak się same wyczerpią. Tam
>> jest taki mały plasterek, który się odkleja, by dopuścić powietrze.
>
> A jakby go zakleic ?

Niewiele to da, bo powietrze, które dostało się do środka, będzie jeszcze
przez dłuższy czas reagować. Ale z tych większych ogniw mozna wylać
elektrolit i je wysuszyć.

>> W aparatach słuchowych ta wada nie jest dokuczliwa, bo tego się nie
>> wyłącza.
>
> telefonow sie nie wylacza, gps'ow, akumulatory mozna ladowac - bo
> duzego pradu to one chyba nie daja. Na kilkudniowej wycieczce - jak
> znalazl.

Na kilka dni, to przecież zwykły akumulator czy bateria starcza. Te
powietrzne, to są dobre na kilka tygodni.

>> Poza tym jeszcze zastosowania do różnych tratw ratunkowych albo szkół
>> przetrwania. Są ogniwa, do których należy -- pardon maj frencz -- po
>> prostu nasikać, by czerpać z nich prąd.
>
> Ale czy parametry maja lepsze niz zwykle baterie, bo ja ciagle mysle o
> turystycznym uzytku - musi byc lekkie, male, tanie.

Te co widziałem, lepiej sprawdzają się jako stacjonarne. Czyli bardziej
w obozie niż w plecaku. Drogie nie jest. W produkcji, bo wiadomo, że za
sprzęt do surwiwalu sprzedawcy każą sobie dobrze płacić. Zresztą takie
ogniwo można sobie wystrugać samemu. Częścia hi-tech jest elektroda
powietrzna, która powinna mieć dużą powierzchnię styku trzech faz --
powietrza, ciekłego elektrolitu i materiału przewodzącego prąd. To się
teraz robi z różnych siatek węglowych. Są konstrukcje, które zużywają
puszki po piwie (jak ktoś jedzie na wielotygodniowy surwiwal, będzie
miał jak znalazł).

>> Kiedyś tym tematem byłem żywo zainteresowany. Mogę przytoczyć jedną
>> ciekawą historyjkę. Islandia ma wielki potencjał do produkcji prądu.
>> Są tam dogodne warunki do budowy hydroelektrowni, prąd jest tani
>> i ekologiczny. Więc wozi się na wyspę boksyty z Ameryki Południowej,
>> by tam zrobić z nich aluminium (co wymaga dużego nakładu energii
>> elektrycnej). Powstał więc pomysł, by to aluminium wywożone gdzieś
>> dalej traktować jako (wtórny) surowiec energetyczny -- odzyskiwać
>> z niego prąd w ogniwach powietrznych.
>
> Tez mi cos takiego chodzilo - nie wiem czy sie aluminium nadaje, ale
> przeciez cynk mozna przewozic :-)

To nie o przewożenie chodzi. Na cenę cynku składa się głównie wartość
rudy, która jest jeszcze cięższa, a w dodatku jest razem z rudą ołowiu.
Do tego wartość energii (niewielka), ale cieplnnej, bo to się po prostu
wytapia. A w przypadku aluminium koszty boksytów i ich transportu są
niewielki w porównaniu z wartością potrzebnej energii elektrycznej.
Czyli kupując wyroby aluminiowe, płacimy głównie za prąd. A w tym pomyśle
chodzi o odwrócenie całego procesu.

--
Jarek