> przy takiej misji liczy sie każdy wat mocy i każdy gram masy sprzętu,

Łazik Pathfindera ważył 10 kilo a miał kolorową kamerę.

do góry

On 2012-08-08, Waldek Godel <n...@o...info> wrote:
> Co więcej - być może nawet wciąż nie istnieje.

Istnieje (nawet ta sama firma produkuje lepsze "cacka") :).

Sprzęt na tego typu misje kosmiczne generalnie zawsze jest strasznie
stary. Każda rzecz musi zostać sprawdzona, przetestowana,
zoptymalizowana i przetestowana znowu (i tak dalej). W ramach
testów większość częsci (kamery na pewno) wysyła się na orbitę...

Rakieta odleciała pod koniec 2011 roku, ale kamery były gotowe
najpóźniej 2008 roku (wisi sporo dokumentacji i zdjęć w necie).
I mówimy już o zatwierdzonych, wyprodukowanych egzemplarzach, więc IMO
mają przynajmniej 5 lat. Emeryci :).

pozdrawiam,
PK

do góry

> Nie wiem gdzie to znalazłeś i trudno mi uwierzyć.
> Pomyśl o odległości i natężeniu sygnału. To by pożerało
> więcej energii niż cała reszta sprzętu razem :).

Cóż, 75 kilo plutonu (sic!) to nie w kij dmuchał ;-)
Źródło, żeby nie było że to mi się palec omsknął -
http://www.naszdziennik.pl/wp/6680,z-ciekawoscia-na-
marsa.html

do góry

On 2012-08-08, Marcepan <b...@t...maila> wrote:
> Łazik Pathfindera ważył 10 kilo a miał kolorową kamerę.

Nie. Miał czujnik mono (rejestrujący "odcienie szarości"). Wiesz czemu?
Głównie dlatego, że wszystkie czujniki są tak naprawdę mono...

Na Ziemi mamy luksusowe warunki, więc barwne zdjęcia uzyskuje się
w najprostszy możliwy sposób: umieszczając na matrycy "punkty" czułe
na wąskie zakresy fal (np RGB). Takie kamery (zapisujące kolory
jednocześnie - przy tej samej ekspozycji) nazywamy "kolorowymi".

W kosmosie warunki są... trochę gorsze. Odczuwa się też różne braki:
miejsca, prądu, czasu, mocy obliczeniowej itp.
Dlatego matryca ma punkty wrażliwe na promieniowanie w dość szerokim
zakresie.
Żeby uzyskać efekt koloru, kamerę wyposaża się w zestaw kilku
filtrów barwnych.

Zestaw ekspozycji (szarych, wykonanych przez różne filtry) jest wysyłany
na Ziemię. Następnie komputery NASA aplikują im postprocessing
wykraczający poza najśmielsze oczekiwania osób krytykujących
"photoshopowanie" modelek i HDRy. Takie zdjęcia trafiają do naukowców.
A potem przychodzi pani z PR i mówi "to ma być zielone, a to żółte"
i w gazetach ląduje coś takiego:
http://www.reviewstl.com/wp-content/uploads/2010/04/
Hubble-Space-Telescope-Star-Cluster-Large-Magellanic
-Cloud.jpg

pozdrawiam,
PK

do góry

> 1) misje kosmiczne tego typu są przede wszystkim badawcze. Tak "przede
> wszystkim", że cała reszta jest przy okazji.

Oj tam, oj tam "badawcze". Naiwnyś nie mniej uroczo niż ja. ;-)
A bajeczki medialne o szukaniu życia, wody i wspinaczce na Mount Sharp to ja
wymyśliłem? Że powierzchnię Marsa pokrywa tlenek żelaza wiedzieli już
starożytni nadając mu odpowiednią nazwę. Misja Curiosity ma to w efektowny
sposób potwierdzić i dać wyraźny przekaz "My, NASA, jeszcze istniejemy i
potrafimy wysłać pojazd na Marsa który się od razu nie rozbije. To jest
nasze dzieło które będzie sobie jeździło tu i tam póki nie zagrzebie się na
amen w piasku i to nie jest nasze ostatnie słowo o ile znów dostaniemy
pieniądze."

do góry

On 2012-08-08, Marcepan <b...@t...maila> wrote:
> Cóż, 75 kilo plutonu (sic!) to nie w kij dmuchał ;-)
> Źródło, żeby nie było że to mi się palec omsknął -
> http://www.naszdziennik.pl/wp/6680,z-ciekawoscia-na-
marsa.html

Generalnie gratuluję źródła wiedzy technicznej...
Tu masz alternatywne (ludzie mówią, że lepsze):
http://mars.jpl.nasa.gov/msl/mission/technology/tech
nologiesofbroadbenefit/power/

Podejrzewam, że nie wiesz, jak działa typowa przemysłowa elektrownia
atomowa. Proponuję poczytać. Wniosek jest taki, że nie dałoby się jej
wmontować w łazik i wysłać ma Marsa.

Generatory w misjach kosmicznych są najczęściej oparte o termopary.
Termopara, to takie magiczne złącze, w którym pojawia się napięcie tylko
dlatego, że 2 końce mają różne temperatury.
Izotopy promieniotwórcze emitują ciepło. Koniec magii.

Termopary dają żenujące napięcia, więc trzeba się nieźle napocić,
żeby zasilić z tego kilkaset kilogramów elektroniki. Elektrownia
jądrowa z taką ilością paliwa mogłaby obsłużyć kilka miast :).

pozdrawiam,
PK

do góry

On 2012-08-08, Marcepan <b...@t...maila> wrote:
> Oj tam, oj tam "badawcze". Naiwnyś nie mniej uroczo niż ja. ;-)
> A bajeczki medialne o szukaniu życia, wody i wspinaczce na Mount Sharp to ja
> wymyśliłem? Że powierzchnię Marsa pokrywa tlenek żelaza wiedzieli już
> starożytni nadając mu odpowiednią nazwę. Misja Curiosity ma to w efektowny
> sposób potwierdzić i dać wyraźny przekaz "My, NASA, jeszcze istniejemy i
> potrafimy wysłać pojazd na Marsa który się od razu nie rozbije. To jest
> nasze dzieło które będzie sobie jeździło tu i tam póki nie zagrzebie się na
> amen w piasku i to nie jest nasze ostatnie słowo o ile znów dostaniemy
> pieniądze."

"Wiedzieć" to znaczy "mieć dowód", czyli potwierdzić. Nauka polega
nie na wysuwaniu hipotez tylko na ich testowaniu i dowodzeniu.

O Marsie sporo wiemy, a jeszcze więcej podejrzewamy. Pod kątem tych
podejrzeń tworzy się kolejne misje, które mają umożliwić ich
weryfikację (i tworzenie nowych hipotez). Tak działa nauka.

A teraz trochę o ludowych wierzeniach.
Starożytni nazwali Marsa tak jak swojego boga wojny. Nie mieli za to
zielonego czym jest tlenek żelaza.

I powrót do nauki:
Dopiero od niecałych 200 lat wiadomo, że metale emitują różne fale
("kolory"). Chwilę zajęło wypracowanie metod mierzenia i jakiegoś
sensownego opisu.

Zatem to, że Mars jest czerwony, wiemy od dawna (choć oczywiście nie
od Starożytności). Podejrzenie, że jest pokryty żelazem, to max 200 lat.
Dość dokładny opis składu powierzchni to już druga połowa XX wieku (więc
możesz się domyślić, że lądowanie na Marsie wcale nie jest do tego
potrzebne).

I jeszcze coś o życiu:
Na Marsie nie szukamy życia tylko śladów, że było tam kiedyś obecne.
Generalnie chodzi o to, że odkrywamy w kosmosie wiele obiektów podobnych
do Ziemi - na których warunki są podobne, ale nie identyczne. Na części
(raczej na bardzo wielu) życie zapewne istnieje lub istniało.
Jeśli poznamy lepiej historię Marsa i będziemy wiedzieć czy życie się
na nim rozwinęło czy nie, będzie nam łatwiej oceniać tę możliwość
na innych obiektach.

pozdrawiam,
PK

do góry

W dniu 2012-08-08 23:47, PK pisze:
> A potem przychodzi pani z PR i mówi "to ma być zielone, a to żółte"
> i w gazetach ląduje coś takiego:
> http://www.reviewstl.com/wp-content/uploads/2010/04/
Hubble-Space-Telescope-Star-Cluster-Large-Magellanic
-Cloud.jpg

No właśnie, a ludzie myślą, że kosmos jest taki kolorowy :)

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: http://as.elte-s.com www.facebook.com/smialekadam
/posiadam konstytucyjne prawo do głupoty i gdy zechcę, skorzystam zeń/

do góry

On 2012-08-08 11:40, Marcepan wrote:
> W związku z dramatycznymi cięciami w funduszach NASA proponuję zbiórkę
> funduszy przeznaczonych na zakup na Allegro aparatu (może kilku?) o
> rozdzielczości ponad 2 Mpix i o niskim poziomie szumów tak by można było
> publikować w internecie zdjęcia barwne.

Dipreview rozwiewa nadzieje wszystkich malkontentów:

http://www.dpreview.com/news/2012/08/08/Curiosity-in
terview-with-Malin-Space-Science-Systems-Mike-Ravine
--
_ _ _a_a
dominik, gg:919564 _ _ _{.`=`.}_ {/ ''\_
http://dominik.net.pl _ {.`'`.} {.' _ '.} {| ._oo)
{ \ {/ .-. \} {/ .' '. \} {/ |
~~~~^~~~^^~jgs^~`~^~`~^~`~^~`~^~^~`^~^~`^~^~^~^~^~^~
`^~~`~~~~

do góry

"PK" <k...@n...pl> wrote in message
news:slrnk25jtu.6js.kosu@localhost.localdomain...
> Podobają Ci się zdjącia z Hubble'a?
> Myślisz, że oglądasz coś realnie odzwierciedlającego rzeczywistość?

Raczej "odzwierciedlające rzeczywistość", bo realnie rzeczywistość
to trochę jak masło maślane... Tak, zdjęcia z Hubla odzwierciedlają
rzeczywistość - a że kolory oznaczają coś innego niż długość fali
docierającej do teleskopu Hubbla - cóż, zdjęcia z Canona wykonane
na Ziemii też "przekłamują" kolory aby odfiltrować UV z błękitu
nieba czy też odróżowić nieco kolor skóry czy ukryć red-eyes.

do góry