W dniu 2011-03-01 09:55, Michal Kleczek pisze:

> Ale mowimy o twoim minimum rzeczywistym, czy podanym w negocjacjach?
> Jesli podajesz rzeczywiste minimum to sam sie stawiasz na gorszej pozycji
> wyjsciowej w negocjacjach.
> Jesli podajesz wyzsza kwote niz rzeczywiste minimum, to na dzien dobry
> rezygnujesz z idei, ktora proponujesz. Innymi slowy propozycja sposobu
> negocjacji jest po prostu trikiem negocjacyjnym... Sprytnie :) (ale nie
> tak bardzo - sztuka negocjacji rozwija sie od kilku tysiacleci i nie
> takie rzeczy ludzie wymyslili).
>
> Reasumujac - chodzi mi o to, ze negocjacji (czyli inaczej tzw. "gry
> rynkowej") po prostu nie da sie uniknac bo one wynikaja z fundamentalnej
> cechy przyrody - niepelnego dostepu do informacji.
> Wydaje mi sie, ze lepiej zarabiaja ci, ktorzy sobie z tego zdaja sprawe
> (fakt ze informatycy - to nie jest osobista uwaga, a raczej prywatna
> ogolna obserwacja - najczesciej z jakiegos powodu w takich oczywistych
> "zyciowych" sprawach zdaja sie byc zupelnie jak dzieci we mgle)

Trochę tego nie rozumiem, z prostej informacji o widełkach zrobiła się
dyskusja ze sposobem negocjacji co najmniej wielomilionowych kontraktów.

Niestety, życie weryfikuje wszystkie teorie. W momencie gdy osoba
usilnie szuka pracy od jakiegoś czasu, jej minimum obniża się, a czasami
schodzi poniżej możliwego rzeczywistego minimum.

Ale przyjmijmy, że mamy komfort w wyborze pracy (czyli nie mamy noża na
gardle, wizji bezrobocia i niespłaconego kredytu). Nie wiem jak Wy, ale
ja zawsze miałem ustalone minimum poniżej którego nie zgodziłbym się
pracować. Co więcej miałem ustaloną kwotę która była dla mnie atrakcyjna
i wystarczająca na dany moment (bo wiadomo, że potrzeby się zmieniają).
Podanie widełek w tym momencie eliminowało lub nie, danego pracodawcę z
listy potencjalnych moich pracodawców. Jeśli moje oczekiwania i ich
możliwości finansowe się zbiegały (miały akceptowalny punkt wspólny) to
po prostu zawieraliśmy umowę o pracę. I tyle. Nie zastanawiałem się czy
można było wytargować więcej. W szczególności, że swoją średnią wypłatę
kalkulowałem ze średniej danego regionu na danym stanowisku.
To trochę jak z zakupami. Idę do sklepu i szukam czegoś co potrzebuje.
Jeśli znajduję to, a cena jest akceptowalna dla mnie to po prostu to
kupuje. Nie mam tej "kobiecej" mentalności, żeby obejść 50 sklepów i
porównywać towar, bo gdzieś tam może kupie o 1,38% taniej (wydając
połowę wartości towaru na przejazdy/paliwo czy poświęcony czas).

Kwestia jest raczej tego typu, czy ktoś będzie sobie wypominał, że nie
wytargował więcej, lub nie spróbował nawet.
Przy założeniu, że otrzymałem kwotę mnie satysfakcjonującą, nie mam
takich problemów.

Zresztą jest jeszcze inny aspekt. Jeśli firma zgodzi się zatrudnić na
"wyżyłowanych" warunkach pracownika, to raczej jest problem, żeby liczyć
na podwyżki, premie itp. Przy zatrudnieniu na akceptowalnym poziomie, te
bonusy są jak najbardziej prawdopodobne. Pytanie teraz czy ktoś chce
stać w miejscu, czy się rozwijać, czy może zmieniać co roku miejsce
zatrudnienia.

Co do informatyków to się nie zgodzę. To raczej panuje taka obiegowa
opinia, że wynagrodzenie pobieramy w bananach :) Prawda jest trochę inna :P
A poważnie, raczej wydaje mi się, ze różnica wynika z tego, czy ktoś
prowadził własną działalność czy nie. Ci pierwsi mają bardziej realne
podejście do tematu zatrudniania i wynagradzania. Ci drudzy, oczekiwania
trochę z kosmosu. :)


--
pozdrawiam,
Przemysław Osmański, SoftSYSTEM
www.soft-system.pl
www.kochamjedzenie.pl - portal dla ludzi którzy kochają jedzenie