> Jan "polski Edison" Szczepaniak:
>
> "Skonstruował kamery filmowe i projektory do zdjęć barwnych. Na I
> Polskiej Wystawie Fotograficznej, która odbyła się w Krakowie w 1901
> r., w sali Szczepanika były eksponowane, obok innych jego osiągnięć
> technicznych - aparat fotograficzny i rzutnik do zdjęć naturalnych. W
> celu realizacji wynalazku z dziedziny fotografii w barwach naturalnych
> Szczepanik wyjeżdżał często do Niemiec, gdzie trwały bardzo rozwinięte
> badania w tej dziedzinie, a przemysł chemiczny był chyba najbardziej
> zaawansowany. W 1899 r. Jan Szczepanik zdobył w Ameryce i Anglii
> patenty na małoobrazkowy film kolorowy. Jego pomysł polegał na
> zastosowaniu w kamerze i projektorze trzech filtrów: czerwonego,
> zielonego i niebieskiego, oraz czarno-białej taśmy filmowej. Metodę
> wytwarzania filmów do fotografii kolorowej wykorzystała w 1928 r.
> firma Kodak, a w 1932 r. - Agfa. Według pomysłu Szczepanika
> realizowano filmy barwne, wyświetlając po raz pierwszy 24 klatki filmu
> na sekundę. Warto wspomnieć tu o zaprezentowanym w 1925 r. w Niemczech
> i Szwajcarii filmie "Przełęcz", przedstawiającym niezwykły kolor
> lodowca w Alpach. Można więc powiedzieć, że Jan Szczepanik zapisał się
> chlubnie na karcie polskiej myśli twórczej w dziedzinie rozwoju
> kinematografii barwnej. Jego metoda wymagała jednak kosztownych
> inwestycji w postaci specjalnie do tego przeznaczonych aparatów
> projekcyjnych. Dlatego też pomimo niewątpliwych zalet nie wytrzymała
> ona konkurencji o wiele tańszego Technicoloru. Po śmierci ojca synowie
> Szczepanika, Zbigniew i Bogdan, doskonalili jego system, dokonując
> ciekawych pokazów w kinach "Atlantic" i "Stylowy" w Warszawie w latach
> 1934-1935."

Jeszcze o nim doloze

Fotografia barwna
zdjęcie zrobione przez SzczepanikaPrawdziwą pasją Szczepanika było
kopiowanie barwnych obrazów. Dzięki temu uzyskał bardzo ciekawe wyniki
swoich prac w dziedzinie fotografii kolorowej. Już w 1899 roku
opatentował w Wielkiej Brytanii metodę wytwarzania małoobrazkowego
filmu kolorowego - uznał jednak, że jest to rzecz mało przydatna,
tymczasem w roku 1928 firma Kodak wykorzystując jego odkrycie, zaczęła
produkować w USA kolorowe klisze fotograficzne dla amatorów. Zyski,
jakie osiągnęła, uczyniły z niej światowy koncern. Konstruował również
kamery filmowe i projektory do zdjęć barwnych. W latach 1902-03
opracował metodę fotografii opartą na użyciu filtra i rastra
wielobarwnego, wynalazł barwoczuły papier fotograficzny.
W roku 1906 skonstruował udoskonalony kolorymetr - przyrząd do pomiaru
intensywności barw. Odniósł sukces w dziedzinie kinematografii
barwnej; stosując w kamerze i aparacie projekcyjnym 3 filtry:
czerwony, zielony i niebieski oraz czarno-białą taśmę filmową, uzyskał
dobre, zbliżone do naturalnych kolory.

Film barwny
Wynalazca zbudował kamerę ze skomplikowanym układem optycznym, który
umożliwiał rejestrowanie kolorów na opracowanej przez siebie taśmie.
Wyprzedzając Amerykanów, już w 1918 roku opatentował własny całościowy
system złożony z kamery, projektora i taśmy filmowej. Umożliwiał on
kręcenie i wyświetlanie kolorowych ruchomych obrazów. Zakładał przy
tym, że kamera ma "widzieć" świat podobnie jak ludzkie oko. W tym celu
opracował kamerę z trzema obiektywami oraz system rolek, na które
nawinięta taśma filmowa zachowywała się stabilnie podczas kręcenia
filmu oraz projekcji. Pierwszy barwny film naukowy Polak nakręcił w
szpitalu Langebeck - Virchov w Berlinie. Sfilmował operację
chirurgiczną. Podczas pokazu na widok naturalnie wyglądającej,
rozciętej jamy brzusznej widzowie mdleli. Aby uniknąć podobnych
zdarzeń, następnym filmem była "Przełęcz", nakręcona w Alpach w
okolicy Jungfrau w Szwajcarii.
Zachwycona pokazami prasa wróżyła wynalazkowi wielką przyszłość - jego
filmy były jakościowo lepsze od dzieł nakręconych w "Technikolorze".
Wydawało się, że wynalazca wreszcie stoi o krok od wielkiego sukcesu
finansowego. Aparaty filmowe miała produkować firma Emila Buscha, a
niemieccy kapitaliści sponsorować realizację pierwszych filmów. Jednak
amerykański "Technicolor" ostatecznie wygrał: jego system nie wymagał
specjalnego rodzaju projektora filmowego i kina nie musiały wydawać
pieniędzy na zakup sprzętu. Było to tym większą przeszkodą, że
zapowiadane w tym czasie wprowadzenie filmu dźwiękowego także wymagało
od właścicieli kin niemałych inwestycji.

ze strony
http://www.wynalazki.mt.com.pl/joomla/index.php?opti
on=com_content&task=view&id=681&Itemid=43