"1634Racine" <1...@R...pl> writes:

> kiedys zbyt duze powiekszenie oznaczalo, ze wpada sie w ziarno, ale ziarno
> jest ziarno, zawsze mozna bylo twierdzic, ze "tak ma byc", taki styl, b.
> czesto bywalo, ze efekt byl w punkt, albo co najmniej ciekawy;

No jaasne. Coś jak ta rzeźba z masła, co ją sprzątaczka zniszczyła, bo
nie wiedziała że to dzieło sztuki.

> dzisiaj
> -
> zbyt
> duze powiekszenie = pikseloza/artefaktoza, a to _nigdy_ nie jest w
> punkt,ani nie jest
> ciekawe.

Tyle że żeby uzyskać pikselozę, to musisz powiększyć do wymiarów typu
1 piksel = 0,5 mm (zależnie od medium). To daje, przy obecnie naprawdę
konserwatywnym formacie 4000x3000, wymiary 2 m x 1,5 m (bez cropa).
Ciekawe kto w czasach analogowych robił takie zdjęcia, np. z filmu 35 mm
(albo raczej mniejszego - obecnie nawet APS-C to jest duży sensor).

Dla porównania - typowe telewizory mają tylko ok. 2 Mpix, i raczej nikt
się nie czepia pikselozy.

Nie wiem co nazywasz "artefaktozą", ale jeśli chodzi o jakieś efekty
kompresji JPEGa, to są opcjonalne i można ich nie mieć.

W tej chwili pikseloza może wystąpić tylko w przypadku naprawdę dużych
powiększeń (wykadrowanych małych fragmentów zapewne), i to w przypadku
dobrego aparatu o małej rozdzielczości matrycy. W znakomitej większości
przypadków żadnej pikselozy nie da się uzyskać (prawidłowo używając
aparatu), bo po prostu mamy duży zapas rozdzielczości, ew. wcześniej
dostaniemy mniejsze lub większe mydło. Jest też szansa, że głupi lub
niewłaściwie skonfigurowany program źle przeskaluje w dół.

W tej chwili jest tylko jeden praktyczny problem - szumy. Zwłaszcza
w małym i ciemnym sprzęcie, i przy absurdalnych ISO. Ale w czasach
analogowych ISO 400 to był czuły film, obecnie chyba nawet w najgorszym
aparacie ISO 400 jest bezproblemowe (może poza komórkami; nigdy nie
interesowały mnie najgorsze produkty), a aparaty robią przyzwoite
zdjęcia np. z 24 Mpix APS-C i ISO 800 lub 1600 (lub przy większym
efektywnym pikselu i większym ISO).
--
Krzysztof Hałasa