Użytkownik Tomasz Szczesniak napisał:
> Dnia Sun, 22 Nov 2009 19:49:26 +0100 na fali pl.misc.elektronika
> stacja Grzegorz Kurczyk <g...@c...slupsk.pl> nadala:
>> superreakcji było stworzenie niejako układu automatyki sprzężenia
>> zwrotnego. Zasada działania samej autodyny nie zmieniła się. Dzięki
>> wygaszaniu detektor oscylował wokół punktu optymalnego sprzężenia
>> zmieniając się cyklicznie to w generator, to w typowy odbiornik o
>> bezpośrednim wzmocnieniu bez reakcji. Gdzieś między tymi punktami na
>> krótką chwilę stawał się autodyną z optymalnym sprzężeniem zwrotnym.
>> Układy z wygaszaniem obcym były nawet łatwiejsze w uruchomieniu i
>> stabilniejsze od układów z wygaszaniem własnym, tyle że były bardziej
>> skomplikowane, większe i droższe bo wymagały dodatkowego generatora
>> częstotliwości wygaszania. Miały też trochę mniejszą czułość od układów
>
> I w praktyce oznaczało to, że wady przeważały nad zaletami. Radio
> reakcyjne miało być proste i tanie, inaczej lepiej zainwestować w supera.

I tu ma Kolega całkowitą rację (o ile pisząc "super" miał Kolega na
myśli superheterodynę). Zastosowanie układów superreakcyjnych było dość
mocno ograniczone. W seryjnym sprzęcie powszechnego użytku w zasadzie
znikome, ograniczone do przystawek UKF w początkach rozwoju radiofonii w
tych pasmach. Zastosowanie tych układów początkowo (choć również do
dziś) miało na celu w miarę proste opanowanie odbioru w zakresach bardzo
wielkich częstotliwości (jak na owe lata). Przy częstotliwościach rzędu
setek MHz tradycyjny układ autodyny kompletnie się nie sprawdzał ze
względu na bardzo krytyczne strojenie sprzężenia zwrotnego.
Superheterodyna na te zakresy była poza zasięgiem ówczesnej techniki lub
byłaby bardzo skomplikowana, duża i droga. Układy te nie były generalnie
przeznaczone dla cywilów :-) Zastosowanie detektorów superreakcyjnych w
zasadzie ograniczało się do układów zdalnego sterowania (nie koniecznie
w modelarstwie), telemetrii i pierwszych radarów. Niemiecki radar
Lihtenstein B/C FuG202 montowany na pokładach nocnych myśliwców Me110
pracował na częstotliwości 490MHz i miał w odbiorniku triodowy detektor
superreakcyjny z wygaszaniem obcym. Konstrukcja odbiornika była dość
ciekawa, bo nie był to klasyczny detektor superreakcyjny (detekcja nie
następowała w triodzie) co raczej odbiornik detektorowy z
superreakcyjnym mnożnikiem dobroci :-)

Pozdrawiam
Grzegorz