Pan J.F. napisał:

>> Najpierw warto by było przeczytać od początku ze zrozumieniem.
> No ale tak odszukac to porozumienie, i jakie tam kary byly, i czy
> np nie bylo to takze w druga strone - ze zarowka powinna ok 1500h
> wytrzymac, a nie jakies badziewie 100h.

Zakładam, że było wymaganie: *nie więcej* niż 1000 czy 1500 godzin.
Tu (i tylko tu) zgadzam się z płaskoziemcami spiskowymi.

>> Technologią niewiele da się nadrobć, budowa żarówki jest prosta
> Kryptony, halogeny, dobry wolfram ..

Halogeny to już inna technologia (jednocześnie zwiększamy i sprawność,
i żywotność). W tej podstawowej zachodziły zmiany, ale niewielkie.
Prosty drut skręcono w sprężynkę, a tę z czasem w drugą (włókna
dwuskrętne). Poprawiła się jakość przemiany prądu w światło, co można
było wykorzystać na dwa sposoby: (1) zwiększając czas życia żarówki,
(2) podnosząc efektywność. Na szczęście przyjęto to drugie.

>> Gdyby nie to, to może długo byśmy siedzieli przy takich żarówkach,
>> jak ta rekordzistka, co to od ponad stu lat świeci w jakiejś
>> amerykańskiej remizie. Jak się czytało o niej w "Młodym Techniku",
>> to można było wierzyć, że to cud jakiś. Ale dzisiaj mamy internet,
>> można popatrzeć na nią i się przekonać, że świeci jakby europejską
>> żarówę podłączyć do amerykańskiego gniazdka. Tak to se może świecić
>> choćby następne sto lat.
>
> No wlasnie - klient to kupi ?

Bardzo dobre pytanie. Sto lat temu kupiłby bardzo chętnie. Elektryczne
oświetlenie uważano wtedy za zbyt jaskrawe, szkodzące oczom. Punktem
odniesienia była lampa naftowa, uchodząca za zdrową. Stąd te żarówki
o zbyt długim włóknie przyjmowano lepiej. Przekonanie to nie ma żadnych
podstaw naukowych, a ekektywność (i jej aspekt ekonomiczny) opiera się
na ścisłych wyliczeniach -- dlatego ze "spisku żarówkowego" najwięcej
korzyści odniósł zwykły klient.

--
Jarek