On 08/17/2011 10:12 AM, Artur M. Piwko wrote:
> In the darkest hour on Sat, 13 Aug 2011 23:11:59 +0200,
> Edek<e...@g...com> screamed:
>>>> Ale jakiego zadania? Przecież nic nie opisałeś - wiadomo tylko, że dla
>>>> danych wejściowych program ma wyprodukować wartości wyjściowe. I że
>>>> jest text I/O.
>>>> Wszystkie języki się do tego nadają.
>>> Nie znam takich języków jak Prolog, Lisp, Python, Perl. Zastanawiam
>>> się czy warto któregoś się pouczyć. Czy można tak ogólnie o którymś
>>> z nich powiedzieć, że zapis typowych algorytmów niesie mniejsze ryzyko
>>> pomyłki?
>>
>> Z powyższych, poprawnie używane C++. Z powodu pełnej kontroli typów
>> podczas kompilacji.
>>
>
> To jest akurat marginalna zaleta. Podobnie sprawdzi się poprawnie
> używany Python. Nie trzeba ludzi straszyć dynamicznie typowanymi
> językami. https://docs.google.com/View?id=dcsvntt2_25wpjvbbhk
>

Nikogo nie straszę, znam zalety testów, w dowolnym języku da się napisać
dowolną ilość linijek.

Sprawa polega na czym innym, mówimy o wyższości jednego języka nad
drugim w kontekście ilości popełnianych błędów. Tu nie da się ukryć, że
tak czy inaczej testy są pomocne, że w każdym się robi błędy itd.
Potrzebna jest inna miara.

W moim osobistym przypadku, ja czasami sprawdzam, ile linijek kodu
(napisanego, średnio skomplikowanego, przetestowanego) tworzę średnio
na minutę. I - w moim przypadku - wynik jest następujący: w Pythonie
średnia jest nieco niższa (sam kod, nie liczę linijek testów) niż w C++
i niższa niż w Javie. Co mi sugeruje, że moje tempo pisania włącznie
z poprawianiem kodu jest podobne w Pythonie c++ i Javie, bo Python jest
bardziej zwięzły.

Ale, przy bardziej skomplikowanym kodzie, mam problem z Pythonem. Być
może jest to kwestia IDE, że pisząc coś większego muszę dużo uwagi
poświęcać na to, czy x to float, dict czy lista list, a nie na to, czym
ta zmienna jest. W c++ mogę otagować nawet floaty, czyli mieć typ
float-znaczysię-średnia i typ float-znaczysię-mediana, jeżeli tylko
chcę. Inaczej mówiąc, C++ pozwala tworzyć wiele kontrukcji na
poziomie typów, które służą poprawności. W Pythonie niby też
część z tych rzeczy jest możliwa, tylko implementuje się to inaczej,
ale walidacja ma miejsce w runtime, co a) powoduje, że to robi się
jeszcze wolniejsze b) trzeba faktycznie wykonać w testach każdą linijkę,
żeby w ogóle się dowiedzieć, czy nie pomyliłem w kodzie mediany ze
średnią. Oczywiście, tak jak 2/3 c++, nikt nikogo nie zmusza do
używania języka właśnie w ten sposób, można pisać w c++ np. bez
tworzenia template'ów i nawet często tak się właśnie robi. YMMV.

Edek