On 2024-09-10, Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> wrote:
> Pan Marcin Debowski napisał:
>
>> Problem osobliwie daje się tym bardziej we znaki im bardziej jest
>> zdefiniowana (widoczna) linia horyzontu. Paradoksalnie, bo wydawałoby
>> się oprogramowanie do panoram jakoś to mogłoby po tym horyzoncie
>> efektywnie korygować.
>
> O poszukaniu linii horyzontu przez program pomyślałem zanim to
> przeczytałem i obejrzałem obrazki. Teraz dodam, że *dla mnie*
> linia jest łatwijsza do określenie w tej dobrej panoramie, nie
> w masakrycznej. Czyli paradoksu nie dostrzegam.

To zobacz to:
https://tinyurl.com/2aftjbr4

Lepiej zdefiniowanej lini horyzontu trudno sobie wyobrazić.

Nb. to jak wygląda panorama zalezy tez (w tym przypadku) od
przeglądarki. FF, przynajmniej linuksowy, jeszcze dodaje pofalowanie
horyzontu. Nie jest ono rzeczywiste. Ale to taki bonus, bo problem
głównie w przesunięciach.

> Tak przy okazji, ze dwadzieścia lat temu myślałem o robieniu panoram
> przerobionym skanerem płaskim. Skaner widzi ostro nie tylko kartkę
> papieru, ale przedmioty oddalone, kilka czy kilkanaście centymetrów
> od szkła. Gdyby mu skorygowac optycznie krótkowzroczność i ustawić
> ostrość na nieskończoność oraz zamienić ruch posuwisty na obrotowy,
> to by można zdejmować panoramy 365°.

Może by i nawet zręczna sfera wyszła z tylko niewielkimi dziurami. W tej
chwili najłatwiej, z bardziej budżetowych rzeczy, to aparatem typu
Insta360. Całkiem mu to dobrze nawet wychodzi, ale jakość dronowej
(jak nie spieprzy się składania) dużo lepsza.

> Jeszcze wcześniej, w połowie lat dziewięćdziesiątych, po raz pierwszy
> używałem cyfrowego aparatu fotograficznego. Studyjnego, drogiego jak
> diabli. Nie miał on matrycy, tylko liniowy przetwornik poruszany
> mechanicznie, jak w skanerze. Z zasady aparat przeznaczony do martwej
> natury, ale dało się zrobić portret, gdy kto spokojnie siedział przez
> kilkanaście sekund.

Idealny do zdjęć portretowych dzieci.

--
Marcin