> > Fotografia jest drobnym elementem, tak samo jak każde inne zajęcie.
> > Jeśli ktoś jest w stanie powiedzieć, że coś jest jego życiem, to
> > powinieneś się zamknąć i tylko mu przyklasnąć, bo znaczy to dokładnie
> > tyle co "życie jest moim życiem".
>
> Ty piszesz o ludziach którzy fotografują między innymi zajęciami i z tego
> składa się życie. Ja piszę o ludziach, którzy swoje życie podporządkowują
> fotografii.
> Japończycy potrafią robić jedną czynność w nieskończoność dopracowując ją
> tak że oni i ta czynność to jedno. Ale to zdegenerowany naród.

A bo jak słyszę takie coś, że "fotografia przestaje być centrum a
wraca na swoje miejsce - jako uzupełnienie" od razu mi się nóż
otwiera. Fotografia tak jak i inne dziedziny jest osadzona w myśli.
Zgadzam się, że przez lata bywała na nieswoim miejscu, ale nie zgadzam
się, że jest uzupełnieniem. Ona stanowi jakieś tam centrum, jedno z
wielu.
Byliśmy świadkami pewnego przewartościowania, więc może nam się
wydawać, że idea fotografii, prosta od chwili jej wymyślenia, uległa
zmianie. Nie uległa i nie ulegnie, wobec czego żonglowanie słowami na
jej temat z pozycji arbitralnej jest bezpodstawne.
Można zainwestować w fotografię i po prostu się na tym przejechać.
Można też np. "ulokować w niej zdolności" po czym przekonać się, że
jednak są niewielkie. Tak czy siak fotografia to fotografia. Nawet
jeśli ktoś bez reszty poświęca dla niej życie, to niby dlaczego
obarczać ją jego błędami?

W Japonii panuje konformizm a nie degeneracja.

marek