On Wed, 15 Jul 2020 18:09:48 +0200, Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> wrote:
> Pan Artur Stachura napisał:
>
>>>> Dużo wygodniejsze było użycie ARJ z opcją dzielenia archiwum na
>>>> pliki wielkości dyskietki. Przy rozpakowywaniu, jeśli włożyło się
>>>> niewłaściwą dyskietkę, grzecznie komunikował błąd i czekał na
>>>> powtórną próbę.
>>>>
>>>> Trochę później pojawiły się napędy IOmega ZIP z "dyskietkami" 80MB
>>>> i to był już luksus.
>>>
>>> Dużo wygodniejsze, tyle że:
>>>
>>> ARJ -- format kompresji danych oraz program do kompresji
>>> i dekompresji tego typu plików. Został stworzony przez
>>> Roberta K. Junga. Wersja 1.0 powstała w lutym 1991 roku.
>>>
>>> https://pl.wikipedia.org/wiki/ARJ
>>>
>>> To jest dziesięc lat różnicy.
>>
>> Tak. Wydawało mi się, że mowa o tym, co było "na początku lat 90".
>> IBM PC XT (z dyskiem 10 MB) pojawił się w 1983.
>
> Nastąpiła też zmiana w sensowności używania programów kompresujących.
> Na XT kompresja troche trwała. Postęp widać było, gdy używało się
> programu PKLite. Ten kompresował programy wykonywalne (EXE), nie
> pozbawiając ich atrybutu bycia programem. Plik był dużo mniejszy,
> zawierał rozpakowujący kod, który wersję rozpakowaną umieszczał w
> pamięci i wykonywał. Mimo, że musiała nastąpić dodatkowa dekompresja,
> spakowane programy uruchamiały sie szybciej niż niespakowane. Bo
> załoadowanie dłuższego pliku do pamięci, nie tylko z dyskietki,
> również z twardego dysku, zajmowało więcej czasu niż rozpakowanie
> kodu. To pokazuje, jak marne wtedy były dyski.

Pamiętam PKLite, ale z czasów, kiedy już praktycznie nie uruchamiało
się programów z dyskietki, bo w każdym komputerze był dysk twardy.
Przydatność tego kompresora zmalała znacznie, gdy programy użytkowe
oprócz pliku *.exe zawierały multum pomocniczych plików (bibliotek,
fontów itp.). Wtedy popularny stał się Stacker (przejęty potem przez
MS), który kompresował w sposób przeźroczysty dla użytkownika całą
zawartość dysku.

--
Artur Stachura