> > Fotografia w wydaniu "dobry amator" nie ma przełożenia na kulturę.
>
> Ma wpływ na popyt na kulturę, czyli przełożenie jest.

Popyt na kulturę kojarzy mi się z IKEA.
Ci którzy wchodzą w fotografie aby zgłębić jej tajniki i robić "te
zdjęcia", czyli my, zafałszowują fotografię poprzez swoje subiektywne
wrażenia. Zafałszowanie, postrzegane dzisiaj jako zdolność, z czasem
staje się śmieszną manierą.
Jeśli laik spojrzy na jakąkolwiek fotografię najpierw zapyta co na
niej jest. I to pytanie będzie sensem fotografii. Każdy nowo narodzony
posiadacz aparatu ma taką mądrość w sobie. "Dobrzy amatorzy" zatruwają
powietrze;)


> > Fotografia jako umiejętność patrzenia tkwi w miejscu bo ludzie nie są
> > w stanie przeskoczyć swojej fizyczności.
>
> Wciąż możliwy i potrzebny jest rozwój "wszerz".

Rozwój wszerz jest tylko przyrostem tandetnej masy. Jeśli za 10000 lat
znajdą nasze wypociny będą starali się z nich czegoś dowiedzieć. Tak
jak my dzisiaj, na podstawie płaskich rysunków z grobowca faraona
wyobrażamy sobie życie starożytnego Egiptu. Oczywiście to nasza
kultura ale nie żyjemy w starożytności żeby nie dojść do prostego
wniosku, że wytwory rąk są wyłącznie odciskiem palca i mają tylko
takie znaczenie. Gdy malarz siedział w dolinie królów mógł pomyśleć,
że pozostawia swoją zdolność. Współcześni twórcy kultury najwyraźniej
też jeszcze mają takie złudzenia.

Często przytaczam Herzoga i teraz też muszę. Cytat z Wiki:
"W wieku lat 14, zainspirowany przeczytanym wstępem do encyklopedii
kina, stwierdził że wszystko, co jest mu potrzebne do realizacji
filmów, to profesjonalna kamera. Ukradł ją później z jednej z
monachijskich szkół filmowych"

Widzisz jaka prosta historia. Mając coś do powiedzenia po prostu
trzeba to powiedzieć. "Rozszerzanie" wypowiedzi jest manierą. Mówię to
na podstawie doświadczenia;)


> > Fotografia jako myśl filozoficzna zazębia się z malarstwem i siłą
> > rzeczy przegrywa.
>
> Pierwsze Nie:
> Różnica jest jak między grą w pokera a w szachy.
> Prowokowana i oswajana przypadkowość odsłania czasem coś ciekawego mimo/wbrew woli
twórcy.

Założyłeś, że w malarstwie nie ma przypadkowości.


> Drugie Nie:
> Fotografia jest szybsza i bardziej powszechna, więc siłą rzeczy wpływ ma większy
niż malarstwo.

Malarstwo zostało uwolnione przez fotografię a fotografii zajęło 170
lat żeby ostatecznie stać się malarstwem. Photoshop.
Cała myśl fotografii tkwi w rejestracji rzeczywistości. Jej wartość
dokumentalna nie potrzebuje nawet specyficznych punktów widzenia bo w
ostateczności i tak okazuje się ważne to co na zdjęciu jest... czyli
obraz tego co było kiedyś. I tu na scenę wchodzi film.


> > Fotografia jako dokument przegrywa z filmem
>
> W wydaniu prywatno-amatorskim niekoniecznie. Filmowanie za bardzo absorbuje.
> A to też kultura. Jak kultura picia. :-)

Przegrywa w sensie historycznym. O ile lepiej jest zobaczyć film z
pierwszej wojny światowej niż jakąkolwiek ilość zdjęć.


> > Fotografia jest dla tego kto ją wykonuje. Jej oddziaływanie na
> > kulturę, jeśli w ogóle istnieje, nie wypływa z obrazu ale z myślenia o
> > nim.
>
> Oj tam.
> Konsumpcja obrazów rośnie, nie tylko ruchomych.
> I ma to jednak wpływ na konsumentów, nie tylko na twórców.

Kultura stała się masowa i zaczęła odrzucać negację, podstawę swojej
dawnej siły. Jeśli miliard osób zakupi aparat i wszyscy ci ludzie będą
robić zdjęcia, co jest pozytywne, to na czym ci ludzie będą się
wzorować, wbrew czemu zaprotestują? Czujesz, że te pytania są złe?..
Skala w jakiej operujemy zmusza nas do wzorowania się na wszystkim.
Żyjemy w jakimś "bezhołowiu". Nie istnieje już "wpływ" ponieważ nie
jesteśmy w stanie go przetworzyć. Mamy niepowtarzalną okazję, jak
przewidywali nasi świetni wizjonerscy poprzednicy, do
nieustosunkowania się do nas samych. Myśl o ziemi widzianej z kosmosu
stworzyła przeciwieństwo, chroniczny egoizm. Jego obraz, pod postacią
fotografii, filmu lub innej sztuki jest bezdennie głupi. Mnie do tego
typu wniosków przywiodły właśnie obrazki. A zaczęło się tak niewinne,
od Smieny 8m;)

marek