> Użytkownik "marek augustynski" napisał
> > Generalnie można powiedzieć, że stereotyp polaka, jego dwulicowość, zawiść
> > czy
> > doktrynerski katolicyzm to fakt.
>
> I niestety jak każdy stereotyp nie uwzględnia najważniejszego - skali w
> jakiej owe przywary występują. Czyli stereotyp - tak, fakt - to już raczej
> niekoniecznie.

A w jakiej skali wystepują owe przywary?


> > Ale mamy też sporo wspaniałych cech. Polot, swego rodzaju szaleństwo,
> > nieprawadopodobna wręcz zdolność do samorefleksji (stąd bierze się tak
> > duża
> > niepewność i ciągłe samobiczowanie) pozwalająca zrozumieć innych,
> > tolerancja
> > (tak właśnie, nie przejęzyczyłem się), zdolność do adaptacji.
> > Niestety państwo czy rodzina uczą rozwijania tych cech w niewystarczającym
> > stopniu. A światopogląd polaków oparty mocno na religii również temu nie
> > służy. Polak wyjeżdżający za granicę zawsze opuszcza łojcowiznę i zawsze
> > będzie za nią tęsknił. Jednocześnie będąc poza granicą odrzegnuję się od
> > swojego pochodzenia. Skolei po powrocie nagle rozkwita w nim sentyment i
> > chęć
> > rady. Tak sie nie da i to rodzi parapatriotyzm... patrz polonia
> > amerykanska.
> > Mam akurat sporą rodzine w kanadzie. Ich rozumienie polski jest naznaczone
> > czymś co ogólnie można nazwać wyrzutami (w stosunku do tej polski). Polak
> > za
> > granicą staje się również zajadłym rasistą i w ogóle ksenofobem. Ile
> > możesz
> > się nasłuchać historii typu "nie miałem nic do czarnych ale jak ich
> > poznalem...." Od wracających z hiszpani słyszysz historie o "pedałach". Od
> > tych co byli w niemczech o "szwabach". Wracający z francji pewnie
> > opowiedzą ci
> > o "brudasach"... itd.
> > To jest bezrozumne, dzikie, wzięte z kompleksów.. Moim zdaniem to nie jest
> > polska dusza. To tylko jej upośledzenie.
>
> Wydaje mi się, że to jest kolejne uproszczenie, które lekko trąci
> kwantyfikatorem ogólnym ; )
> Raz, że jednostkowe przypadki przenosisz na zbiorowość. Dwa - abstrachując
> od doświadczeń owych jednostkowych przypadków wykluczasz możliwość iż
> wnioski przez nie formulowanie nie są niezgodne z prawdą.

Uogulniam z całą pewnością. Zacząłem jednak pisać o czymś według czego dałoby
się scharakteryzować duszę polską... wyciąłeś ostatni, najważniejszy fragment.
Napisałem również, że cały moj wywód dotyczy w zasadzie upośledzenia tej duszy
a nie samej jej istoty. A istotą duszy polskiej jest "ja"... przypadki
jednostkowe o których sam piszesz.

pozdrawiam
marek

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl