Marek Borowski wrote:

>> No i tak robią... To jest smutne. Rozumiem malarstwo albo muzykę, ale
>> pisanie kodu? To jest chore.
>>
> Sam jestes chory. Dla mnie muzyka czy tymbardziej malarstwo mogloby nie
> istniec. Zato jestem fanem techniki.

Właśnie to jest smutne i chore.

Rozmawiam z człowiekiem w moim wieku, "pasjonatem", jak to określasz.

Co czyta? Nic.
Czego słucha? Teledysków na YT.

Ale codziennie wciąga kilkanaście blogów o programowaniu. To jest żałosne. Nowy
proletariat.

>>> Ale z drugiej strony programowanie to świetna zabawa, jeśli się tworzy
>>> to na co ma się ochotę i w taki też sposób. Gorzej jest jeśli pracuje
>>> ktoś jako programista nie lubiąc programowania... bo tak to juz
>>> zupełnie się ktoś będzie męczył.
>>
>> Ja nie lubię (albo jest mi to obojętne, bo robię to dla kasy), a
>> pracuję. Męczenie się pracą to normalny objaw. Nienormalne jest
>> podniecanie się nową wersją Hibernate w czasie wolnym.
> Reprezentujesz wiekszosc bezwartosciowego nowego pokolenia dla ktorego
> jedyna wartoscia jest kasa i za pieniadze gotow jest zerzec moja kupe.

Reprezentuję normalnego człowieka, który posiada hobby i zainteresowania inne
niż praca, a nie żyje w zamkniętym świecie blogów o nowych bibliotekach ORM.

Robię to co muszę robić, żeby móc robić to co chcę i lubię. A jak nazbieram
wystarczająco dużo, rzucę IT w cholerę.

> Zupelnie inaczej pracuje sie z pasjonatami, ktorych niestety jest coraz
> mniej.

Wolę pracować z profesjonalistami, bo oni przynajmniej nie robią problemów jak
coś trzeba zrobić nie po ich linii. Pasjonaci są niebezpieczni.
--
Mateusz Ludwin mateuszl [at] gmail [dot] com