On 12 Lip, 17:22, Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> wrote:
> > Nie. Z aparatu Soxhleta wychodzi paskudztwo, wyciągnięte wszystkie
> > garbniki, ten aparat służy właśnie do tego, żeby wyekstrahować
> > wszystko co się da.
>
> Skąd pewność, że mrożonego liptona nie robi się z jakichś paskudztw?
> Skoro "sok marchewkowy" można zrobić z betakarotenu czy czegoś takiego,
> to i tu może być podobnie. Skoncentrowane paskudztwo dla osiągnięcia
> herbacianości, a do tego aromaty identyczne z naturalnymi.
Nie słyszałem o aromacie herbacianym. Jeżeli zakład produkujący napoje
herbaciane nie ma własnej linii do ekstrakcji, to kupuje koncentrat,
bo nie opłaca się wozić wody, bardzo powszechna praktyka w przemyśle
spożywczym (soki owocowe, jajka, mleko).
Paskudność wywaru z aparatu Soxhleta polega na tym, że w normalnej
herbacie szybkość dyfuzji składników z liścia do roztworu jest
ograniczona przez stężenie tego składnika w roztworze (im większe
stężenie tym dyfuzja wolniejsza, przestaje dyfundować gdy osiągnięta
zostanie graniczna rozpuszczalność), a w wypadku ekstrakcji
wielokrotnej, bo do takiej aparat Soxhleta służy, liście za każdym
razem zalewane są świeżą porcją gorącej czystej wody, dzięki czemu
opory dyfuzyjne są minimalne i można z liści wypłukać praktycznie
wszystko co się chociaż trochę w wodzie rozpuszcza. Oczywiście
istnieje pewna granica, bo z wnętrza komórek już nie koniecznie będzie
się dało wydobyć różne substancje, chyba że wskutek działania
ciśnienia osmotycznego pękną ściany komórkowe. Ekstrakcja w przemyśle
to upierdliwy proces, aparat Soxhleta (i jakakolwiek inna wielokrotna
ekstrakcja) jest dobrym rozwiązaniem do laboratorium, gdzie liczy się
ilość wyekstrahowanych składników, a nie energia, czas i złożoność
operacji przygotowania i czyszczenia. W przemyśle rzadko prowadzi się
ekstrakcję ciecz-ciało stałe więcej niż 3 razy, a najczęściej raz lub
dwa. bo w kolejnych etapach uzysk jest już niewielki i wartość
ekstraktu może być niższa niż koszt prowadzenia operacji. Ekstrakcja
ciecz-ciecz jest łatwiejsza, bo można ją prowadzić w sposób ciągły w
przeciwprądzie, zresztą nawet ciecz-ciało stałe można, w ekstraktorze
ze złożem ruchomym, ale proste i tanie to nie jest.
Beta-karoten odpowiada tylko za kolor marchwi, "whiskey" można zrobić
ze spirytusu, wody i bejcy.
Nie wiedziałem soków marchewkowych produkowanych z czegoś innego niż
marchew, nie wszystko da się tanio podrobić.
Etylowanilina znakomicie udaje wanilię, a jej produkcja jest tania,
podobnie cała masa związków odpowiedzialnych za różne "wyraźne"
aromaty roślinne, np. migdały, cynamon, mięta itp., co bierze się z
tego, że aromaty te pochodzą właśnie od konkretnych pojedynczych
związków, natomiast smak marchwi, herbaty, kawy czy kakao to bardzo
różnorodna mieszanina i to najczęściej związków których synteza jest
niebanalna i po prostu nie opłaca się podrabiać natury.
Tutaj przykładowa tabelka ze składnikami odpowiedzialnymi za aromat
kawy:
http://www.coffeeresearch.org/science/aromamain.htm

>
> > Herbata która miała zbyt długo kontakt z gorącą wodą jest niesmaczna,
> > ma cierpki, kwaskowaty smak.
>
> Chińczycy godzinami moczą liście herbaciane (zielone) w gorącej wodzie
> i nie narzekają. Ale co Chińczycy mogą wiedzieć o herbacie, oni tylko
> podróby Liptona potrafia robić.

A ja pisałem o czarnej i miałem na myśli coś bliższego wrzątkowi.

> > Próbowałem kiedyś robić herbatę rozpuszczalną i popełniłem ten błąd,
> > gotując liście w wodzie.
>
> Zaraz zaraz, "herbata rozpuszczalna", to nie jest jakieś przemysłowe
> paskudztwo?
To jest dokładnie to samo co pijesz po zaparzeniu zwykłej herbaty,
tylko że pozbawione wody, którą potem sam dolewasz.
Inną kwestią jest z czego takie herbaty się robi, a znakomitą
większość robi się raczej z pyłu, czyli jednego z podlejszych
gatunków, ale mimo wszystko wciąż jest to herbata.

> > Potem zrobiłem jeszcze raz, ale parząc w normalny sposób, ta druga
> > była zdecydowanie lepsza, pierwsza przypominała w smaku bardziej
> > krople żołądkowe niż herbatę.
>
> To coś w ogóle trzeba parzyć, a nie rozpuszczać, tak jak nazwa wskazuje?
Parzy się normalną herbatę, odcedza fusy, a potem odparowuje z niej
wodę, powstaje herbata rozpuszczalna. To się rozpuszcza, strasznie
powoli jeżeli wysuszy się po mojemu, bo ma szklistą konsystencję (coś
jak zastygnięty cukier), normalnie to raczej w suszarkach
rozpryskowych itp.

Podsumowując - herbatę rozpuszczalną robi się z herbaty po prostu ją
parząc, tylko w większej skali (i nie koniecznie raz, bo i dwa jak na
załączonym wcześniej obrazku, ale więcej razy raczej nie, bo się nie
opłaca), napar oddziela się od fusów i odparowuje wodę, kawę podobnie.