> > Zachęcam do wykonania następującego testu teoretycznego. Należy wybrać
> > zdjęcie własnego autorstwa, nie przypadkowe, a jedno z najlepszych i
> > pomyśleć, że jego ocena dokonana przez innych będzie mieć wyłącznie
> > pozytywny charakter.
>
> Chyba tylko po to, zeby stwierdzic, ilu debili zabierze glos z uwagami
> malo merytorycznymi, jak rowniez tacy, ktorzy nigdy wlasnego zdjecia
> nie poddali ocenie innych...

Mój tekst ma wyłącznie wartość edukacyjną i wybaczcie słowa, głęboki
sens. Czasem jest tak, że odpowiedzi nie mają znaczenia. Możliwe, że
odpisujący nie zrozumieli, ty chyba też, ale co ja mam niby z tym
począć? Mam tłumaczyć coś czego nie powinno się tłumaczyć? Nawet
gdybym zaczął rozmowę i "wyjaśnianie" to co?.. Przepraszam, ale
dotarłem do momentu, w którym nie jestem w stanie schodzić poniżej
pewnego poziomu. Po prostu mi się nie chce. I tak całe szczęście,
dzięki Bogu w którego nie wierzę, nie schamiałem.
Szukam ludzi, którzy mnie czegoś nauczą, zgwałcą intelektualnie,
wszędzie, nie tylko tu. Ale jest ich coraz mniej. Co mam z tym robić?
Serio się pytam. Czy mam już na wieczność chodzić samotnie i robić z
siebie pośmiewisko? Przecież wywalam swoje flaki. Z pewnością może się
wydawać, że to szaleństwo, czy coś w tym rodzaju. Ale prawda jest
taka, że jestem normalny do granic możliwości. Nawet to co teraz piszę
o tym świadczy.

Możemy pogadać. Nie o mnie, ja jestem tylko agrumentem, podmiotem, w
ogóle o problemie. Przecież to ważne. Przewijają się jacyś ludzie,
fotografie, coś tam sroś tam i czy ktoś tu się czegoś uczy czy tylko
tak, od picu? Ja na tej grupie nauczyłem się ogromnie dużo, od
wszystkich, więcej niż od tzw. środowisk. Może wykorzystywałem do tego
ludzi, grałem bez zasad, ale chodzi mi o portret, wszelkie jego
źródła: psychologię, filozofię, anatomię, sztukę itd. itp. Po prostu
jest to dziedzina interdyscyplinarna. Fotografia.

Wiem, że niekoniecznie odpowiadam tobie, bo przecież nie o to chodzi.
Tak chciałem zagaić.

marek