sundayman pisze:

>> Miałem to samo skojarzenie! Ale rację ma kolega niedzielski, że coś nam
>> przeminęło. Telewizja miała kiedyś charakter medium społecznościowego.
>> Skończyło się to wtedy, gdy zamiast jednego czy dwóch programów pojawiły
>> się ich dziesiątki, a potem setki. Teraz już nie jest po to, by łączyć
>> ludzi, ale żeby każdy znalazł "coś dla siebie". A właściwie była -- bo
>> dzisiaj łatwiej szukać w sieci, niż skacząc po kanałach "broadcastingu".
>> Więc jest po nic, najwyżej po to, by sprostać gustom najmniej zaradnych,
>> którzy sami nie potrafią wybrać co chcą oglądać. Stąd taki jej poziom.
>
> o to to, bardzo trafnie.
>
>> Umrze, umrze niedługo.
>
> Oby. Ale mam raczej obawę, że wkrótce dojdziemy do poziomu teleturniejów
> z Japonii ; "konkurs na pierdzenie białym proszkiem do celu".

Japońską telewizje oglądałem in situ tak z dziesięć lat temu. Nie odbiegała
zbytnio od innych. Jakieś mity krążą na jej temat. Ale ogólnie "kultura
obrazu" tam inna -- co niechybnie wiąże się ze stosowanym pismem.

Jarek

--
Sarenka na mrozie nie może
Czeka na ciepły oddech
Leśniczy ją głaszcze po udzie
Niech się naje do syta