"trolling tone" <a...@a...org> wrote:

>> Sprytnie, ale tu nie chodzi tylko o kupowanie - wiesz ile czasu
>> kosztuje (+ koszty dodatkowe) osobiste jeżdżenie po świecie za każdą
>> ofertą, by tylko się przekonać, że ze zdjęcia wyrenderowane zostało
>> wysypisko śmieci za fabryką kleju kostnego, która całkowicie zasłania
>> pokazany na obrazku piękny widok na morze?
>>
>> A tak, mając dwie różne oferty: pięknie wyślicznioną z czerwonym
>> znaczkiem i zwykłą fotę bez znaczka, każdy sam mógłby się zdecydować,
>> gdzie najpierw jechać te 1000 km.
>
> Można łatwo dziabnąć wyślicznioną fotkę bez uciekania się do
> renderingu, nie będzie widać wysypiska ani fabryki, na zwykłej fotce
> bez znaczka. Wyjazd bez np. rekomendacji znajomych, którzy już tam
> byli, to zawsze pewne ryzyko.

> Można się wspomóc rzutem oka na mapy gugla, z satelity przeważnie
> sporo widać, a już fabrykę na pewno. W cywilizowanych kurortach masz
> jeszcze Street View.


O, z tym to punkt dla Ciebie. Właśnie niedawno przypomniałem sobie o
istnieniu GSV (chciałem właśnie zobaczyć, czy brzeg morza jest wysoki) i
stwierdziłem, że taki niskorozdzielczy GSV daje lepsze poczucie miejsca,
niż 20 MPix foty jakichś wschodów słońca - można się odwrócić, zobaczyć
estetyczny śmietnik za plecami, czy inny baner. :)




Ale wracając do ofert w dalszych lokalizacjach, to miałem w głowie
przykładową ofertę dewelopera, który budując czwarty w szeregu blok
nad morzem w ofercie... po prostu wygumował trzy wcześniejsze bloki
- w efekcie ci z czwartego też mieli (co prawda tylko wirtualny :)
widok na morze.

Jak ktoś ma ochotę kupować na takiej podstawie - to proszę bardzo,
ale ileż ludzkiej energii trzeba było zmarnować (+ ekologia), by każdy
zapobiegliwy potencjalny klient przyjechał na miejsce i wrócił
rozczarowany.

Obecna sytuacja wręcz zachęca do takich trików, bo nie można
rozpoznać, kto oszukuje (nazwijmy to po imieniu), a kto nie. Dopiero (to
prawda, nieco wymuszona) kultura uczciwości pozwoliłaby innym uświadomić
sobie, jakie znaczenie ma jakość przekazu, zaufanie (potwierdzone
praktyką!) w kontaktach społecznych.


BTW: To już coraz bardziej odległy temat, ale np. w norweskich
biurach podróży coś ok. 80% I. rozmów kończy się kupnem wypoczynku,
w polskich - coś poniżej 30%, bo klienci nie mają zaufania do tego, co
im się mówi w biurze. Nic dziwnego, że efektywność takiej pracy jest
bardzo niska, w efekcie choćby i płace muszą być niskie, bo ludzie
działają bezproduktywnie.




No dobra - nie jesteśmy komisją sejmową, a to nie jest wysłuchanie
publiczne. Widocznie lepiej wprowadzać ustawy po cichu, jak większość
ostatnich potworków... :-/


pozdrawiam

Mariusz [mr.]