Piotr "Curious" Slawinski pisze:

> odwzorowywac rzeczywistosc... wez np. takiego popularnego dr.House
> ktory pracuje w kompletnie fikcyjnym szpitalu , a w 6stym sezonie
> odwiedza psychiatryk ktory rowniez nie istnieje i zostaje
> 'odbudowany' tylko na potrzeby filmu. w obu przypadkach wszystko -
> wystroj, sprzet - to efekt pracy ze sponsorami i specami od
> marketingu.

Akurat "House'a" oceniam dość wysoko. Co prawda specem od medycyny nie
jestem (i jestem pewien, że spec nieraz oglądając jakiś odcinek też się
uśmieje) jednak na pierwszy rzut oka widać różnicę w dokładności między
tym serialem a szpitalnymi operami mydlanymi. To coś jak różnica między
twórczością A. C. Clarke'a a serialem SF o "technobełkot". ;)

No i jednak "House" ma u mnie ogromny plus za tępienie głupoty,
przesądu, zabobonu i teorii spiskowych. Właśnie tego było potrzeba w TV.
Gościa który przyjdzie i odważy się powiedzieć, że ludzie są idiotami.
Widz lubi patrzeć, gdy się kogoś gnoi na ekranie. W przypadku House'a
tak naprawdę nie są jednak gnojeni ludzie a postawy. Jeśli widz będzie
miał trochę oleju w głowie to nieraz zauważy, iż ta krytyka idzie w jego
kierunku. ;)


> w niektorych filmach aktorzy pala tylko okreslone marki papierosow, a
> w scenach 'miejskich' nie ma przypadkowo zaparkowanych samochodow -
> wszystkie sa okreslonych marek, i za kazdy samochod i jego logo
> widoczne w kadrze placi sponsor...

Wiem. Rekordy biją pod tym względem polskie komedie romantyczne - tam
już zdarzały się sceny w których aktorzy krzątali się w tle, bo pierwszy
plan zajmowało zbliżenie kartonu soku. ;)

I niech już tak będzie. Niech bohater używa iPhone'a, Maka albo jeździ
Audi. Jednak mnie zastanawia bezsens niektórych scen. Bo jak można
pomijać w scenariuszu wyjścia oczywiste?