Pan J.F. napisał:

>>>> Apple ][, to nawet miałem przez krótki czas. To on wyrobił we mnie
>>>> na długi czas opinię o producencie.
>>> Zla, dobra ?
>> Zła.
>>> W dzialaniu nie widzialem ... ale to prawie pecet byl.
>>> Magistrala, karty rozszerzen ...
>> Prawie. Wielu tak pisze -- są to ci, co nie wiedzieli, a tylko gdzieś
>> o tym przeczytali.
>
> Ja to widzialem. Tylko ta sztuka juz nie dzialala, wiec pobawic sie nie
> dalo :-)

Niewielka strata. Dobry czy zepsuty, niespecjalnie się do czegokolwiek
nadawał. No, może poza zabawą właśnie. Zadomowił się głównie
w amerykańskich szkołach.

>>>> Tam była pamięć wideo zorganizowana jak katrka papieru albo plik
>>>> tekstowy. Jak było na ekranie dużo napisane, to odpadało, jeśli nie,
>>>> to nie. Do praktycznych obliczeń nadawał się nawet z pamięcią 1KB.
>>> Zalezy do czego - wyswietlic wyniki trzeba, parametry wprowadzic
>>> trzeba, zostaje miejsca na kilkadziesiat zmiennych i kilkadziesiat
>>> linijek programu.
>>> Czyli de facto bardziej kalkulator programowany niz komputer.
>>
>> A jaka to różnica? W końcu większość zagadznień, do których rozwiązania
>> budowano pierwsze komputery (te wszystkiew bomby atomowe), wymagało
>> jedynie "programowanego kalkulatora". Nawet na tym 1K można było trochę
>> policzyć.
>
> No wiesz, macierz 10x10 sie nie zmiesci. Wykresu nie zrobisz, bo 64 liczby
> z programem raczej sie nie zmieszcza.

Tym niemniej coś się iterować dało. I zrobić wykres ołówkiem na papierze
milimetrowym licząc funkcję w zadanych punktach. To dużo.

>> A była jeszcze zdaje się wersja 2K.
>
> Byl memopak 56K, to byla maszyna. Juz prawie tak kaprysna jak Odra :-)

Chyba 16K. Też miałem. To złącze krawędziowe, to faktycznie było zawodne.
To już było dużo pamięci. Wtedy zwątpiłem w sens grania z komputerem
w szachy. Bo mnie skubany kilka razy ograł. A niewiele wcześniej sądziłem,
że do takich rzeczy potrzeba gigantycznej pamięci. Zresztą podobnie
uważał Alan Turing w roku 1950.

--
Jarek