Użytkownik Jerry1111 napisał:
>> Naukowcy kolejno pobudzali poszczególne mikroelektrody co wywoływało u
>> pacjentki wrażenie świecącego punktu w określonym miejscu "pola
>> widzenia". Pacjentka po pobudzeniu elektrody starała się określić, w
>> którym miejscu widzi świecący punkt.
>
> Ale to wystarczy tylko 'z grubsza'. Mozg powinien dac rade sie tego
> 'nauczyc' i skorygowac?

No i powstający w ten sposób obraz też tylko 'z grubsza' przypomina
rzeczywistość. Ta pacjentka utraciła wzrok w wypadku jako dorosła osoba
więc jej mózg pamiętał jeszcze na czym polega widzenie i była w stanie
subiektywnie opisać to co "widzi". Były to tylko jasne i ciemne plamy o
rozmytych konturach ale mniej więcej pasujące do tego co było przed kamerą.

>
>> To co jest na tej stronie wygląda mi na odwrócenie powyższego
>> rozwiązania. Czyli nie pobudzamy, tylko odbieramy sygnały z nerwu
>> wzrokowego. Mając "mapę" neuronów teoretycznie można odtworzyć z tego
>> obraz. Cały problem to właśnie ta "mapa". Jej uzyskanie przypomina
>> próby odzyskania klucza szyfrującego z zakodowanego pliku.
>
> Wiedzac jaki obraz pacjent odbiera, winno sie to jakos dac skorelowac.
>

Ale to moglibyśmy uzyskać tylko gdy pacjent jest zdrowy i widzi jak
trzeba :-) Można by sobie wtedy zrobić "mapę" swojej łepetyny na wszelki
wypadek ;-)

Oddzielna sprawa to czy mózg człowieka pozbawionego wzroku od długiego
czasu w ogóle będzie w stanie przetwarzać bodźce wzrokowe. Nawet gdyby
technologia pozwoliła na idealną transformację obrazu z kamery na
impulsy pobudzające korę wzrokową to i tak może to nie wystarczyć.
Niedawno na którymś kanale Discovery był opisywany przypadek mężczyzny,
który stracił wzrok w wieku trzech lat, na skutek poparzenia wybuchem
chemikaliów. Po ponad trzydziestu latach medycyna poszła na tyle do
przodu, że skomplikowany przeszczep rogówki był już możliwy. Operacja
się powiodła i jego gałki oczne były juz w pełni zdrowe. Powinien
widzieć... i widział. Tyle, że jego mózg kompletnie "nie rozumiał" tego
co ma przed oczami.

Pozdrawiam
Grzegorz