Użytkownik Jerry1111 napisał:
> Grzegorz Kurczyk wrote:
>
>> Niedawno na którymś kanale Discovery był opisywany przypadek
>> mężczyzny, który stracił wzrok w wieku trzech lat, na skutek
>> poparzenia wybuchem chemikaliów. Po ponad trzydziestu latach medycyna
>> poszła na tyle do przodu, że skomplikowany przeszczep rogówki był już
>> możliwy. Operacja się powiodła i jego gałki oczne były juz w pełni
>> zdrowe. Powinien widzieć... i widział. Tyle, że jego mózg kompletnie
>> "nie rozumiał" tego co ma przed oczami.
>
> Ze niby mozg ma mozliwosc nauczenia sie i zrozumienia widzenia tylko u
> niemowlakow? Moze i tak - bo nie ma wtedy punktu odniesienia.
>
>

Ostatnie badania wykazują słuszność powiedzenia: "Czym skorupka za młodu
nasiąknie, to na starość trąci". Coby nie było zupełnie NTG ;-) pozwolę
sobie porównać mózg noworodka do bardzo dużej i mocno nadmiarowej
pamięci PROM. Ale właśnie PROM, a nie EPROM czy FLASH ;-) W trakcie
pierwszych lat życia pamięć ta jest programowania w ten sposób, że
połączenia nie używane są przepalane jak w pamięci PROM kształtując
część połączeń na stałe. Z wiekiem oczywiście możemy zmieniać swoje
zachowania i uczyć się korzystając z tej pozostałej niezaprogramowanej
jeszcze przestrzeni adresowej, ale "bootloader" pozostaje nam do końca
życia ;-);-);-)

Ten gość po operacji widzi w sumie bardzo dobrze, ale nadal porusza się
wymachując przed sobą laską jak niewidomy. Z tego co opisywał, to widok
ma przepiękny, tylko kompletnie nie jest w stanie zinterpretować czy to
co widzi przed sobą jest np. niebezpieczną przeszkodą w postaci stromych
schodów, czy krawężnikiem o wysokości 2cm. Podziwia widoki, ale porusza
się nadal jak niewidomy opukując laską wszystkie przeszkody przed sobą.
Jego mózg powoli uczy się radzić sobie z takim natłokiem informacji, ale
prawdopodobnie nigdy nie nauczy się subtelności rozróżniania cienia od
rzeczywistego przedmiotu czy tak złożonego procesu jakim jest
rozpoznawanie ludzkich twarzy (do tego mózg ma ośrodek działajacy
dosłownie specjalistyczny koprocesor).

Pozdrawiam
Grzegorz