Użytkownik "marek augustynski" <h...@p...onet.pl> napisał w
wiadomości news:4c17.00000097.4b86553e@newsgate.onet.pl...
>> >> > Uśmiech naturalny, taki jaki znasz kiedy ktoś się uśmiecha czy
>> >> > śmieje
>> >> > nie
>> >> > mając styczności z aparatem jest niefotografowalny.. lub wyjątkowo
>> >> > ciężki
>> >> > do
>> >> > sfotografowania.
>> >> >
>> >>
>> >> Portret niepozowany, zdjęcia z zaskoczenia, to takie trudne?
>> >
>> > No ale rozmawiamy o naturalnym uśmiechu do aparatu. I pytanie czy to w
>> > ogóle
>> > możliwe.
>> >
>>
>> Myślę, że jest możliwe. Są ludzie, których sama obecność aparatu
>> (nawet nie fotografowanie) peszy i tacy się uśmiechną nienaturalnie,
>> a są osoby, które wręcz czaruja obiektyw. To pewnie kwestia wychowania,
>> dystansu do samego siebie, świadomości posiadanych wad i ich akceptacji.
>
> sam używasz słowa czarować obiektyw:) czyli odbywa się coś co ma żródło w
> świadomości bycia przed aparatem. Chodzi o to, że tej świadomości nie da
> się
> przeskoczyć.

Może złego słowa uzyłem , nie chodziło mi o granie przed obiektywem,
nie o przymilanie się żeby wyjść lepiej, ale o takie czarowanie otoczenia
z aparatem włącznie.

> W ogóle szczery i naturalny uśmiech ma w sobie coś co nie może być
> odebrane
> przez otoczenie w sposób bezpośredni... w sensie, że osoba śmiejąca się
> nie
> śmieje się nigdy do czegoś lub do kogoś ale zawsze do samej siebie. W
> momencie
> naturalnego uśmiechu następuje coś w rodzaju zamroczenia osoby śmiejącej
> się.
> Ona nigdzie się nie patrzy, niczemu nie przygląda, nawet jeśli ma otwarte
> oczy. A zatem nie da się świadomie spojrzeć w obiektyw i jednocześnie
> uśmiechać w sposób naturalny.
> Nie to, że wyssałem sobie podobną rzecz z palca ale badam ten problem od
> jakiegoś czasu. Naturalna emocja występuje kiedy człowiek ma świadomość
> bycia
> fotografowanym jednak nie może on wtedy patrzeć w obiektyw. Po prostu
> będziesz
> miał uśmiechająca się osobę sfotografowaną jakby z zewnątrz.
> Bezpośredniego
> kontaktu (oko w oko) nie złąpiesz z nią w życiu.

Dawnymi laty, dobrzy portreciści robili to tak,
że najpierw przyzwyczajali modela do aparatu, robiąc sesję na sucho,
bez filmu w kamerze, (rozmowa i robienie zdjęć)
dopiero jak uznali, że model jest oswojony
i zaczął się zachowywać naturalnie, to wkładali film i zaczynali
fotografować.

Myślę, że tą metodą da się zarejestrować naturalny uśmiech,
a że to łatwe nie jest, stąd tak mało dobrych portrecistów :)

--
Pozdrawiam
JD