> >> Myślę, że jest możliwe. Są ludzie, których sama obecność aparatu
> >> (nawet nie fotografowanie) peszy i tacy się uśmiechną nienaturalnie,
> >> a są osoby, które wręcz czaruja obiektyw. To pewnie kwestia wychowania,
> >> dystansu do samego siebie, świadomości posiadanych wad i ich akceptacji.
> >
> > sam używasz słowa czarować obiektyw:) czyli odbywa się coś co ma żródło w
> > świadomości bycia przed aparatem. Chodzi o to, że tej świadomości nie da
> > się
> > przeskoczyć.
>
> Może złego słowa uzyłem , nie chodziło mi o granie przed obiektywem,
> nie o przymilanie się żeby wyjść lepiej, ale o takie czarowanie otoczenia
> z aparatem włącznie.

dla mnie to jasne od początku. Zrozumiałem to tak jak piszesz.


> > W ogóle szczery i naturalny uśmiech ma w sobie coś co nie może być
> > odebrane
> > przez otoczenie w sposób bezpośredni... w sensie, że osoba śmiejąca się
> > nie
> > śmieje się nigdy do czegoś lub do kogoś ale zawsze do samej siebie. W
> > momencie
> > naturalnego uśmiechu następuje coś w rodzaju zamroczenia osoby śmiejącej
> > się.
> > Ona nigdzie się nie patrzy, niczemu nie przygląda, nawet jeśli ma otwarte
> > oczy. A zatem nie da się świadomie spojrzeć w obiektyw i jednocześnie
> > uśmiechać w sposób naturalny.
> > Nie to, że wyssałem sobie podobną rzecz z palca ale badam ten problem od
> > jakiegoś czasu. Naturalna emocja występuje kiedy człowiek ma świadomość
> > bycia
> > fotografowanym jednak nie może on wtedy patrzeć w obiektyw. Po prostu
> > będziesz
> > miał uśmiechająca się osobę sfotografowaną jakby z zewnątrz.
> > Bezpośredniego
> > kontaktu (oko w oko) nie złąpiesz z nią w życiu.
>
> Dawnymi laty, dobrzy portreciści robili to tak,
> że najpierw przyzwyczajali modela do aparatu, robiąc sesję na sucho,
> bez filmu w kamerze, (rozmowa i robienie zdjęć)
> dopiero jak uznali, że model jest oswojony
> i zaczął się zachowywać naturalnie, to wkładali film i zaczynali
> fotografować.

Nie wiem czy dobzi ale współcześni robią to samo:)


> Myślę, że tą metodą da się zarejestrować naturalny uśmiech,
> a że to łatwe nie jest, stąd tak mało dobrych portrecistów :)

Generalnie każdy portrecista, jeśli zastanawia się nad tym co robi, w końcu
dochodzi dyskutowanego tutaj problemu. Myślę, że dobry portrecista musi wyjść
ponad to.

marek

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl