poniedziałek, 28 sierpnia 2023 o 15:42:12 UTC+2 Jarosław Sokołowski napisał(a):
> Pan Dawid Rutkowski napisał:
> >> Działało to na sznurek. W ten sposób w ówczesnych tramwajach opuszczano
> >> pantograf. Motorniczy, jeśli *nie* chciał przestawić zwrotnicy, to jadąc
> >> przez ten odcinek, ciągnął za linę, która dyndała z sufitu w starych
> >> tramwajach. Te kilka metrów przejeżdżał rozpędem. Jeśli nie pociągnął, to
> >> elektromagnes zwrotnicy, włączony w szereg z całym tramwajem do zasilania
> >> trakcji, robił co ma robić. Ja sobie wyobrażam to jako przerzutnik
> >> bistabilny. Czyli przepuszczenie prądu powinno powodować *zmianę* stanu
> >> zwrotnicy. Motorniczy musiał obserwować obecny stan zwrotnicy i wiedzieć,
> >> czy chce zmiany. Jak zrobić przerzutnik bistabilny, to chyba wiadomo.
> >
> > Coś zmyślasz.
> > Po pierwsze - skąd ten system był?
> > Z DC przed IWW (ew. krótko po IWW) czy skądinąd?
> Podejrzewam, że nie jakieś autorskie rozwiąznie z Warszawy, tylko system
> szerzej znany na świecie.

Pewnie tak, tylko ustalmy, o jakim odcinku czasowym snujemy wspomnienia i z jakiego
miasta.
Bo "po wojnie" - której? I ile lat po tej wojnie?
Tempus fugit - w Tramwajach Warszawskich właśnie wychodzi z użycia pierwszy
elektroniczno-radiowy system łączności/pozycjonowania/sprawdzania punktualności,
eksploatowany od 1995 i obecnie zastępowany dwoma innymi (jeden do
pozycji/punktualności,
drugi do gadania - już tzw. "cyfrowym radiem") - a w 1995 TW obchodziły 97-lecie
eksploatacji tramwajów elektrycznych.

> > To było jeszcze dla tramwajów typu A, które może i sznurek miały
> > (odbieraki były wtedy pałąkowe), ale nie zwisał on z sufitu w kabinie
> > motorniczego - bo i kabiny nie było, motorowy pracował na pomoście -
> > tylko w przedziale pasażerskim schowany.
> Po pierwsze, w Warszawie po wojnie były pantografy. Po drugie, skąd
> pomysł, że "w kabinie motorniczego". Zwiasł z sufitu, tuż obok gościa
> co siedział na wysokim zydlu i kręcił korbą. Wcale się nie chował.

W tych tramwajach, co motorowy siedział i kręcił korbą, pantograf był na środku
wagonu.
Oczywiście istnieją bloczki - ale czy były dwa sznurki, po jednym dla każdego
kierunku?

Zaś odbieraki pałąkowe jak najbardziej w Warszawie były używane - przecież od ręki
nie zrobi się czary mary i nie zmieni pałąków w pantografy (najpierw kolejowe).
Oczywiście wymieniali, ale jeszcze w międzyczasie był okres 7 oddzielnych systemów
tramwajowych z dwiema szerokościami torów.
Lata 70-te to nie jest "po wojnie" - wtedy już przecież nawet nie produkowano 13N
(mimo,
że w Warszawie jeszcze nie wszystkie tramwaje liniowe były 13N, zostało trochę typu
K).

Nie mylisz z rolkowymi, z Berlina (i do dziś np. w Lizbonie na liniach obsługiwanych
przez ponad 100-letnie tramwaje)?

> > Zresztą nie ma potrzeby żadnego ciągnięcia za sznurek - tym się właśnie
> > różni przejazd "bez jazdy", że mimo, że pantograf dotyka trakcji, to
> > jest rozwarcie.
> Jednak w tych starych tramwajach ciągnął. Wtedy w tramwaju gasło światło.

Jak pociągniesz to zawsze zgaśnie światło w staruszku - w 13N też (żarówki
na 127V DC w plafonierach łączonych po 5 w szereg, 3*5 w wagonie).
Ale jak wjedziesz na odcinek izolowany to też zgaśnie, niezależnie, czy ciągniesz czy
nie.
To mogła być dodatkowa metoda - motorowemu nie chciło się przełączać korby,
to ciągnął za sznurek, i w ten sposób też przejeżdżał "bez jazdy".

> > W to, że to mógł być przerzutnik - bistabilny, ale typu T (w odróżnieniu
> > od D czy RS), nie wierzę - nie ma możliwości obserwowania zwrotnicy z
> > jadącego tramwaju i odpowiednio szybkiej reakcji.
> Normalny mechaniczny przełącznik, który po przestawieniu zwrotnicy
> zmienia obwód. To nie jest rocket science. Motorniczy zawsze obserwowali
> stan zwrotnic z wnętrza tramwaju. Z brechsztangą wychodzili tylko wtedy,
> gdy trzeba było zmienić. Kolejny tramwaj trafiał na "stan nieznany",
> bo przeciez motorniczy po przejeździe nie wracał, by znowu przestawić
> zwrotnicę. To nie jest trudne, bo przed każdym skrzyżowaniem i tak jest
> przystanek.

A to jest właśnie główna trudność - weź przejedź _siłą_rozpędu",
jak _zaraz_przed_zwrotnicą_ jest przystanek. Masz pomysł jak to zrobić?

Zaś przystanki - i to jest rozsądne - są też za skrzyżowaniami.

> > Wyraźnie było napisane - przejazd z jazdą jest (dla ustalenia uwagi) w lewo.
> Możliwe, że był też przełącznik czasowy i powrót po jakimś czasie do
> jazdy w bardziej uczęszczanym kierunku. Z technicznego punktu widzenia
> podobna złożoność.

Raczej obstawiam przekaźnik, opisane w poście powyżej. Ale wciąż zgaduję.