> > Na pewno odejście od usenetu ma przyczyny praktyczne i prozaiczne, ale
> > widzę tu również zwykłe życiowe zjawisko. Ludzie wiedzą już, że ich
> > obecność w sieci jest przede wszystkim inwestycją. Inwestują w siebie,
> > w swój wizerunek, chcą być fajni, mądrzy itd. Stąd na przykład sukces
> > facebooka. Czy ktokolwiek tam o cokolwiek pyta?
>
> O, bywa :)


Ich liczba jest marginalna.

...

Facebook to czerwony dywan dla ubogich. Ludzie patrzą w te swoje
ekrany od tylu lat i widzą świat, który ich nie dotyczy ale w którym
chcieli by być. Gdzieś podobno jest ale gdzie? Wejdziesz tu, kolorowo,
wejdziesz tam, gwiazdy, wydarzenia, a ty siedzisz w swoim pokoiku i
patrzysz w monitor, w tą ułudę. Rejestrujesz się więc na FB, żeby też
mieć swój zamek z piasku i czarodziejski świat. Wklejasz zdjęcie,
potem drugie i już jesteś Bradem Pittem. Następnie napiszesz dwa
zdania, lepiej lub gorzej, Lubie to. Znajomi dwóch, trzech, pięciu?
Nie. Stupięćdziesięciu. Pojawia się pomysł, wydarzeniem zwany i plac
Tahrir zapełnia się. Miliard urzytkowników, miliard gwiazd.

Stwierdzono, że wirtualne światy puszczone na żywioł prowadzą
dokładnie do tych samych zależności do jakich człowiek jest stworzony.
Powstają grupy a nawet centra władzy. Kto ma łeb zostaje królem.
Niejeden bunt i ścięcie władcy miały już przez to miejsce. Dlatego
twórcy światów, programiści, wprowadzają coraz to nowsze modyfikacje i
cenzurę. Toczy się utopijna walka o idealny świat. A ludzie, za każdym
razem, gdy zdają sobie sprawę z faktu, że ktoś ich ogranicza muszą
zrzucić to jarzmo. Mamy więc tłum, tzw. szarą masę działąjącą według
przypisanej jej psychologii, potem kolumbów, odpryski z tłumu,
które ,,zrozumiały,, i dostrzegły ,,masonerię i żydowski spisek,, jak
Gil powiedzmy, następnie tych co swoim chałupniczym sposobem, wiedząc
lub nie o ,wielkim bracie,, robia tutaj pieniądze i w końcu tych co
wiedzą i olewają, dla świętego spokoju. Ci ostatni są z lekka
podejrzani, bo niby jak można nosić kajdanki i mieć to gdzieś? Podział
taki jest oczywiście sztuczny, jak każdy podział. Wszyscy po trochu
jesteśmy tu czy tam, mocniej lub mniej. To jest nie do ogarnięcia dla
zdrowego psychicznie człowieka.

marek