[dlugie]

Pewne malzenstwo, w którym mezczyzna nie mógl niestety miec dzieci,
postanowilo skorzystac z uslug tzw. zastepczego ojca. Po dokonaniu
wszelkich niezbednych ustalen i formalnosci malzonek wyszedl na golfa,
zostawiajac zone w oczekiwaniu na przybycie specjalisty. Przypadek sprawil,
ze w tym samym dniu w miasteczku zjawil sie objazdowy fotograf,
specjalizujacy sie w zdjeciach dzieci. Zadzwonil do drzwi w nadziei na
zarobek.

- Dzien dobry, madame, ja jestem.
- Alez wiem, oczekiwalam pana - odpowiedziala kobieta i zaprowadzila go do
srodka.
- Ooo, doprawdy? - zdziwil sie fotograf. - Ja, widzi pani, specjalizuje sie
w dzieciach.
- Wspaniale, wlasnie o to chodzilo mezowi i mnie - mówi kobieta i po chwili
pyta sploniona z emocji - To gdzie zaczniemy?
- No cóz - odpowiada mezczyzna - mysle, ze moze pani zdac sie zupelnie na
mnie. Mam duze doswiadczenie. Z reguly zaczynam w kapieli, tak ze dwa, trzy
razy. Pózniej zwykle ze dwie pozycje na kanapie, w fotelu i z pewnoscia
kilka w lózku. Nieraz doskonale efekty osiaga sie na dywanie w salonie.
Naprawde mozna sie wyluzowac.
- Dywan w salonie. - mysli kobieta. - Nic dziwnego, ze mnie i Harry'emu nic
nie wychodzilo.
- Droga pani, nie moge gwarantowac, ze kazde bedzie udane. - kontynuuje
fotograf. - Ale jezeli wypróbuje sie kilkanascie pozycji, jezeli strzele z
szesciu, siedmiu róznych katów, wówczas jestem pewien, ze bedzie pani
zadowolona z rezultatu.
Kobieta z wrazenia zaczela wachlowac sie gazeta, a facet nawija dalej:
- Musi sie pani równiez liczyc z tym, ze w tym zawodzie, podczas roboty,
czlowiek caly czas jest w ruchu. Krece sie tu i tam, wchodze i wychodze
nieraz kilkanascie razy w ciagu minuty, ale prosze mi wierzyc, ze rezultaty
mojej pracy rzadko zawodza oczekiwania.
Kobieta usiadla przy otwartym oknie, spocona z wrazenia.
- Ha! A zeby pani widziala, jak wspaniale wyszly mi pewne blizniaki!
Zwlaszcza biorac pod uwage trudnosci, jakie ich matka robila mi przy
wspólpracy.
- Taka byla trudna? - spytala mdlejacym glosem kobieta.
- Straszliwie. Zeby uczciwie zrobic robote, musielismy pójsc do parku. Ale
byl cyrk! Ludzie tloczyli sie dookola ze wszystkich stron, zeby zobaczyc
mnie w akcji. TRZY GODZINY! Prosze sobie tylko wyobrazic. TRZY GODZINY
ciezkiej fizycznej pracy! Matka caly czas sie darla i jeczala tak glosno,
ze z trudem moglem sie skoncentrowac. W koncu musialem sie spieszyc, bo
zaczynalo sie robic ciemno. Ale naprawde sie wkurzylem, kiedy wiewiórki
zaczely mi obgryzac sprzet.
- Sprzet. - glos kobiety byl ledwo slyszalny. - Chce pan powiedziec, ze
wiewiórki naprawde obgryzly panu. hmm... sprzet?
- Hehehe, a skadze, polamalyby sobie zeby, twardy jest jak hartowana stal.
No cóz, jestem gotów, rozstawie tylko statyw i mozemy sie zabierac do
roboty.
- STATYW?!
- No a jakze, musze na czyms oprzec te armate, za ciezka jest, zeby ja
stale nosic. Prosze pani! Prosze pani!!! Jasna cholera, ZEMDLALA!!!!


Thomas