XX YY pisze:

> stajesz sie niewolnikiem wlasnych zbiorow.
> musisz ciagle pamietac zeby cos tam przekopiowac - trwoni sie zycie na
> kopiowanie.

_Trwonienie_ to przesada, dla mnie najgorsze jest,
że muszę o tym pamiętać.

> raz odkladasz negatywy w suche miejsce , foliujesz i zapominasz .
> wyjmujesz jesli potrzeba , cyfrujesz jesli potrzeba tylko te ujecia.
> (...) w sumie wiecej zachodu z tym cyfrowaniem niz pozytku.
> osobiscue doszedlem do wniosku ze archwizowanie domowych zbiorow w ten
> sposob jest bez wiekszego sensu - sztuka la sztuki.

I tutaj jest pies pogrzebany. Ale podejrzewam,
że klisze są jednak mniej odporne na starzenie się
i przypadkowe zniszczenie niż papier. W swojej
powszechności papier, mimo że płonny, ma zadziwiającą
trwałość. Dowodem na to, i to dobrze widocznym
w sieci, są obecnie skany bardzo starych fotografii
z samych początków istnienia fotografii. No i książki
przecież, wystarczy popatrzeć na witrynę Narodowego
Archiwum Cyfrowego, albo na rozmaite biblioteki cyfrowe.
Pozycje wydane przed dwustu laty można dziś czytać
bez ubiegania się o zezwolenie na wstęp do czytelni
takich skarbów.

Książki ginęły właściwie głównie podczas wojen, i to tych
dużych, jak potop szwedzki czy najazd Niemiec w 1939.
Czasem urządzano specjalne akcje palenia papierów,
bo inaczej zostałyby jako świadectwa historii.

To są dla mnie dowody, że najlepiej jest zrobić
dobre odbitki i je umieścić w swoich rodzinnych
kufrach. Z tego też powodu firmy wykonujące odbitki
mają pewną przyszłość.

Ale, oczywiście, do oglądania na monitorach skany
są konieczne. Dlatego sobie cenię zdanie doświadczonych
skanujących.

Z szacunkiem,
Jan