rs pisze:

>> Bez żartów. Słuchawka BT w uchu to tyle, co binokle na nosie czy drewniana kula
>> przywiązana do kikuta nogi.
>
> no wiec nie jest to to samo, ani binokle ani kikut nie zbiera i nie
> przetwarza informacji z zewnetrzego swiata

Ale jakie to ma znaczenie? Stanowi jakąś tam pomoc czy rozszerzenie
funkcjonalności, pozostając jednocześnie *poza* organizmem użytkownika. Nie mam
oporów przed noszeniem zegarka na przegubie dłoni, ale miałbym opory przed
noszeniem chipa w mózgu. Mam nadzieję że rozumiesz różnicę?

>> Bardzo daleko stąd do bezpośrednich wszczepów w
>> tkankę mózgową.
>> Tak, robi się to dziś w laboratoriach, ale co innego być głuchym
>> czy niewidomym i mieć jakąś szansę na odzyskanie sprawności zmysłowej poprzez
>> udział w tego typu eksperymentach, a co innego być w pełni zdrowym i pozwolić
>> sobie grzebać w głowie.
>
> na razie tak nam sie moze wydawac. ja sie nadal dziwie jak mozna
> chodzic przez caly dzien z BT "smycza" w uchu. ty sie mozesz dziwic
> jak mozna dac sobie cos dobrowolnie wszczepic, ale juz sa kolesie,
> ktorzy zadeklarowali chec, ze dadza sobie wszczepic chipy
> indetyfikacyjne zawierajace dostep do calej o nich informacji.

Te RFID, o których mówisz, są wielkości ziarenka ryżu i wszczepia się je pod
skórę. Przy odrobinie samozaparcia i z pomocą kostki lodu (do znieczulenia)
można to sobie samemu wydłubać widelcem podczas obiadu. Znów "drobna" różnica...

Uwierz mi, nie doceniasz roli czynnika ludzkiego w procesie "oswajania" nowych
technologii. Nie twierdzę, że w przyszłości ludzie nie będą poddawać się
częściowej czy całkowitej cyborgizacji, ale jestem przekonany o tym, że jeśli
nawet stanie się to powszechne, to nie w najbliższych 20 czy nawet 50 latach. Na
dzień dzisiejszy przeprowadzenie ingerencji chirurgicznej w zdrowym organizmie -
a tego wymagałoby bezpośrednie sprzęgnięcie mózgu z komputerem (metody
nieinwazyjne typu EEG czy MRI są dziś zbyt niedokładne, a w dodatku wymagają
specjalnego treningu na bazie biofeedbacku) - jest powszechnie uważane za
naganne, a przynajmniej za zupełnie zbędne. Z kolei z całego wachlarza zabiegów
chirurgicznych, jakie się obecnie wykonuje, właśnie operacje mózgu są tymi,
których boimy sie najbardziej. Nie serce, nie oczy, a mózg, czyli istota nas
samych. Nie ma absolutnie żadnych szans na to, by jakimikolwiek metodami
(przymusowych zabiegów bezpośrednio po urodzeniu nie liczę...) udało się to zmienić.