Użytkownik "slawek" <h...@s...pl> napisał:

> Bywa. Nie ma jednak co się zbyt skupiać nad "problemem z epsilonem" - są ważniejsze
sprawy. Może
> po prostu najważniejsza nauka z tego jest, aby zamiast magicznych stałych
zapisanych przez
> #define - zawsze wszystko wyliczać samemu? Potrzebujemy takiego najmniejszego eps >
0, że 1.0 +
> eps > 1.0 ? To policzmy go sobie - a nie ufajmy, że w jakimś pliku float.h czy
podobnym będzie
> dobra wartość.

POLICZMY !!?
Niby po co ?
Wystarczy miec orientacje o rzedzie "maszynowego" epsilona.
Potem go pomnozyc _przynajmniej_ prze 100 ;) i uzywac
w _normalnej_ (a nie skrajnej) numeryce.

> Choćby dlatego, że kiedyś program może być uruchamiany na jakiejś
> innej maszynie, w innej konfiguracji, z zupełnie inną architekturą.

No wlasnie. I co wtedy ?
Skad niby wiadomo, ze tam bedzie w ogole IEEE ?
Mowie to jako programista pracujacy jeszcze na Odrze.
Na tej Odrze podejscie przez ciebie prezentowane
byloby srogo ukarane (nie tylko niedzialaniem programow).
Jedynym z Was dwoch, ktory utrzymal by sie w "pracy" bylby
Bartek.

> a nie ufajmy, że w jakimś pliku float.h czy podobnym będzie dobra wartość.

Tu sie zgadzam w 100%. Mozna pojsc nawet dalej.W ogole ich nie
uzywac/nie zwracac na nie uwagi.

Bo prawdziwy epsilon moj drogi zburaczaly "hrabio" (vide chamski
wtret do Bartka o siostrze - twoich przeprosin nie zauwazylem) _zawsze_
powinno sie dobierac w scislym zwiazku z natura problemu/algorytmu
numerycznego i z natury swej powinien on byc o wiele wyzszy
od precyzji maszynowej.

AK